Ongeveer een half jaar geleden besloot ik om deel te nemen aan de Facebook Groep de Vijfde Dimensie in de Praktijk. De groep sprak mij aan omdat ik benieuwd was op welke wijze zij spiritueel welbevinden zouden delen, hoe ze spiritualiteit zouden koppelen aan het 'hier en nu' en hoe wijsheden gedeeld konden worden vanuit een platvorm voor universeel respect. Tja, dat dus. Klinkt als een interessante Facebook Groep. Ondanks dat ik mezelf niet volledig spiritueelloos aanschouw besefte ik me wel dat ik op dit vlak nog een groentje was. En misschien nog steeds wel. En zo begon ik mijn zoektocht naar de zin- en waanzin van de Vijfde Dimensie.
Belangrijk om te melden is dat ik, in het aardse dagelijks leven, loopbaancoach ben (mocht je het leuk vinden dan kan je mijn site bekijken op www.creatingsmiles.nl). Ik bespreek gedrag en levensovertuigingen om mensen weer vanuit hun innerlijke kracht hun loopbaan te kunnen vormgeven. Ik ben dus zo iemand die kritisch uit de hoek kan komen, spiegels voorhouden enzo. Als een soort antropoloog bevond ik me in de groep, met open vizier en een naïeve maar nieuwsgierige- en kritische houding naar dat wat er op me afgevuurd werd. En ik werd niet teleurgesteld.
Al vrij snel kwamen de eerste Facebook posts op mijn Facebook muur van de groep. Foto's die tegen een lichtbron in waren gefotografeerd waardoor stofdeeltjes oplichten. De vraag luidde steevast of dit orbs waren. De ene zei volmondig ja, de ander wees dit direct naar het land der fabelen. Het leek mij alsof er bevestiging werd gevraagd voor een persoonlijke spirituele ervaring. Interessant.
Niet veel later kwamen er verhalen over vorige levens. Sommigen tot in detail beschreven. Zo kwam ik een verhaal tegen van een mevrouw die beweerde dat ze een visioen had dat zij in een vorig leven getuige was van een bombardement in de omgeving van Rotterdam, voorzien zelfs van een datum. Dit was interessant, want dit stelde mij in de gelegenheid om de spirituele ervaring te testen aan de realiteit. Bombardementen worden tenslotte vast wel ergens geregistreerd. En zo bleek, na kort onderzoek, dat de Nederlandse autoriteiten geen bombardement hadden geregistreerd op de genoemde datum. Uiteraard confronteerde ik de dame in kwestie hiermee, benieuwd dat ik was over hoe ze aan deze datum kwam. Hoe het kan dat ze een bombardement ervaren heeft uit een vorig leven wat, volgens de Nederlandse autoriteiten, nooit heeft plaatsgevonden. Dit werd niet in dank afgenomen. Of ik wel als de wiedeweerga mij wilde gaan bevinden in een andere dimensie. 'Jij en je feiten ook!' was, als mijn herinnering me niet in de steek laat, een nagenoeg exacte quote van deze dame.
Plaatjes van feeën die op een tak zitten, abstracte en symmetrische spirituele afbeelden... allemaal passeerden ze de revue. Mijn verbazing nam toe, want in welke vorm heeft het delen van dit soort afbeelding een toegevoegde meerwaarde aan ons spiritueel welbevinden? Er werd steeds meer een fantasievolle wereld geschetst van elfjes, Aartsengelen en zelfs een kruisvaarder. Jazeker. Verschillende religies, levensovertuigingen en spirituele stromingen bleven schreeuwen om mijn aandacht en bevestiging. Deze schetsten een wereldbeeld die mijn realiteitszin te boven gingen, wat overigens een teken kan zijn van cognitieve dissonantie van mijn kant. Onderbewust bleef telkens de vraag maar oprijzen; is dit waar spiritualiteit om draait?
Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat de engelen, elfjes en orbs niet bestaan. Ik heb simpelweg geen pacht op de waarheid. Overigens vraag ik me steeds meer af of 'de waarheid' wel bestaat en niet simpelweg een reflectie is van mijn observatie van de wereld. Natuurkundig gezien, dus een koppeling naar de realiteit, zou het mogelijk kunnen zijn. Onze zintuigen zijn niet zo bewonderenswaardig als dat we soms denken. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat wij maar een fractie van het licht kunnen waarnemen dat aanwezig is. Ooit weleens infrarood of ultraviolet gezien? Of heb je weleens gereageerd op een hondenfluitje? Nope. Onze zintuigen kunnen maar een fractie weergeven van dat wat er is. En overigens hoeft dat niet eens een exacte weerspiegeling van de realiteit te zijn. Misschien zijn er meer vormen van zintuiglijk vermogen mogelijk dan dat we als mens kunnen waarnemen. Hoe abstract dit ook moge klinken. Ga een kleurenblind persoon maar eens een kleur uitleggen. Mission impossible. De natuur, gekoppeld aan de evolutietheorie, gaat altijd voor een 6-. Als het werkt dan werkt het. Wat niet nodig is voor overleving wordt afgestoten zodat het lichaam energie kan steken in dat wat wel nodig is voor overleving. Ons brein verzameld alle data die onze zintuigen tot zich nemen en creëert een wereld waarin wij ons kunnen voortbewegen. Of onze zintuigen ook echt de realiteit weergeven of een voor ons geschikt gemaakt plaatje weerspiegelt zal altijd een raadsel blijven. Maar het is wel heerlijk om er over te filosoferen. Ja, ik ben een nerd hierin. Waar anderen op zaterdagavond naar de kroeg gaan zit ik te denken over dit soort zaken. Maar dat daar gelaten.
Het idee dat ik kreeg, naarmate de tijd en de posts van groepsleden dag in dag uit mijn Facebook muur vulde, is dat er regelmatig gezocht werd naar bevestiging van de spirituele betekenis. Een erkenning van buitenaf dat het wereldbeeld van de persoon in kwestie echt was. En misschien ook wel het idee dat je tot een spirituele elite hoort. 'Je snapt het niet!' is mij regelmatig voorgeschoteld toen ik kritische vragen stelden. Maar een uitleg bleef nagenoeg altijd uit. Ik was niet één van hun. Zij hadden het licht tenslotte gezien waar ik, vanuit hun perspectief, nog dwalende was in het donker.
Als loopbaancoach zijnde vond ik dit een interessant principe. Het vragen om bevestiging aan de ene kant en kritiek wegwuiven aan de andere kant. Het zoeken naar een sociale verbondenheid en genegenheid waarbij het wereldbeeld van de persoon in kwestie ongetart moest blijven. Een link naar (orthodoxe) religieuzen werd al snel gemaakt in mijn gedachtegang. Want zodra ik de fundatie van hun levensovertuiging in twijfel bracht werd dit met brute kracht bestreden. Iets wat ik persoonlijk niet onder spiritueel welbevinden plaats, maar dat is mijn mening.
Meer en meer kreeg ik de indruk dat, en dit geldt absoluut niet voor alle leden van de groep want generaliseren is zo PVV, deze Facebook groep als platvorm diende voor de bevestiging van een slachtofferpositie van de persoon in kwestie. Het zoeken naar erkenning. De hoop vinden in de zin- en waanzin van onze maatschappij in het spirituele. Een rots in de branding bij een rumoerige zee. In plaats van te kijken naar het eigen handelen in het hier en nu lijkt de verantwoordelijkheid te worden afgeschoven naar de spiritualiteit. Iets wat we vroeger ook deden, want het was tenslotte God zijn wil.
Dat de wereld aan het veranderen is zie ik ook. Hiervoor heb ik geen Leeuwenpoort of een synchronisatie van de planeten nodig. Overigens is het prima als dat wel het geval zou zijn. We zien de machtsverhoudingen schuiven. De oude instituties die decennia lang de dienst uit maakten beginnen plaats te maken voor een meer humanitaire richting. Overigens, zoals de historie ons dit ook leert, gaat een verandering van bewustzijn vaak gepaard met schokken. Omdat aan de ene kant de gevestigde orde de status quo wilt handhaven terwijl de populatie de andere kant op lijkt te bewegen. Hierdoor ontstaat er angst, angst voor het onbekende. Sommige mensen identificeren zich met de angst en gaan bijvoorbeeld (extreem) rechtse standpunten innemen. Anderen zullen een meer humanistische benadering zoeken. Deze ontwikkeling komt, vanuit mijn perspectief, niet vanuit het openen van een Leeuwenpoort of Aartsengelen. Helaas lijkt de realiteit een stuk soberder dan de spirituele uitleg. De reden voor deze ontwikkeling? Een uitvinding. Zoals dat historisch altijd zo is geweest. Namelijk het internet. Op z'n Engels noemen we het 'global conciousness', doordat we met een muisklik verwijderd zijn van informatie. Het is tijd om naar een nieuwe manier naar de wereld te kijken. Kapitalisme in twijfel te trekken (ben overigens niet tegen kapitalisme, maar het is nu tijd voor wat nieuws). Denk aan groepen als Occupied Wallstreet. De eerste stapjes richting een andere invulling van onze samenleving lijken gemaakt.
En hier wil ik ook richting het einde gaan van mijn pleidooi. Als loopbaancoach lijk ik, bij sommige leden, een patroon te zien van het zoeken naar externe bevestiging naar een spirituele wereld. De eigen verantwoordelijkheid moet plaats maken voor vingerwijzen. Want jij doet alles goed, het is de wereld die jou niet begrijpt. Afschuiven van verantwoordelijkheden. Slachtoffer willen zijn.
De indruk die gewekt wordt bij mij is dat de samenleving deze personen dermate heeft teleurgesteld dat de hoop in een spirituele wereld bijna orthodoxe vormen aan kan nemen. Niet gek als je je verstoten voelt in de huidige wereld ('Men begrijpt me niet!'). In plaats van dat we, zeker ook spiritueel gezien, in het hier en nu staan lees ik berichten over leden die nostalgisch verlangen naar Atlantis. Een, voor nu nog, mythologische plek. En in plaats van te verlangen naar vroeger lees ik weinig over wat men kan doen in het hier en nu. Want of Atlantis wel of niet bestaat is uiteindelijk niet belangrijk. Wat kan ik leren van Atlantis? Wat kan ik doen in het dagelijks leven om de wereld een beetje mooier te maken?
Als de realiteit een blanco kleurplaat is dan is jouw bewustzijn de doos met kleurpotloden die de tekening van kleur voorziet. Jij kleurt de realiteit. Jij geeft zingeving aan een universum dat, zoals ik dat zie, geen zingeving heeft. Er is geen hoger doel. Dat doel maak jij. En misschien heeft het universum dat ook wel helemaal niet nodig. Het bestaat, en dat is al een wonder op zich.
Mijn oproep aan de leden van de groep die zich aangesproken voelen tot dit verhaal; Vraag jezelf eens af wat belangrijker is, het bewijzen en aantonen van spiritualiteit ('Kijk eens hoe bijzonder ik ben!') en het vragen om bevestiging of de betekenis die je geeft aan je spirituele ervaring? Is het belangrijk om te weten of de orb op je foto echt is? Vanuit jouw perspectief zal de orb allicht echt kunnen zijn. En dat is prima. Het is jouw realiteit. Koppel de spirituele bevestiging eraan die jij wilt. Als het jou goed doet, uitstekend! Dat is misschien het enige wat belangrijk is. Geven edelstenen je echte superkrachten? Ik betwijfel het, aangezien er niemand is die de stenen door een geologisch instituut wil laten doormeten. Maar dat is ook niet belangrijk, want als jij er superkrachten door krijgt dan is dat ok. Voor jou is het echt. En dat maakt het echt genoeg. Of de edelstenen een placebo effect geven is een onbelangrijke vraag. Het feit dat je wat voelt is belangrijk. Bij een placebo medicijn gaat het niet om of het medicijn echt is of niet, het gaat om het resultaat. Koppel je spiritualiteit aan het hier en nu en bedenk wat jij kan doen om de wereld, allicht in kleine stapjes, een mooiere plek kan maken, dan is daar geen bevestiging voor nodig. Daar zijn geen elfjesafbeeldingen voor nodig. Het gaat om de onderliggende boodschap, niet om het bevestigen van jouw wereldbeeld.
En zo ben ik, door deel te nemen aan deze groep, van mening dat ik spiritueel gegroeid ben. En dat is mijn waarheid. En ik hoef er geen bevestiging voor te krijgen. Want voor mij is het echt en ik kan het toepassen in het hier en nu om, op mijn manier, de wereld een beetje mooiere plek te maken.
De slogan van mijn coachpraktijk slaat allicht mooi aan bij dit artikel :
De wereld heeft jouw talenten nodig... juist nu!