Een licht puntje der evolutie mag je het noemen; onze hersenen. In vergelijking met de rest van ons lichaam zijn onze hersenen gigantisch. Om een voorbeeld te nemen aan de dinosaurus genaamd de Stegosaurus, vele malen groter dan wij als mens maar een brein ter grootte van een mandarijn. Niet dat ik het verder over dinosaurussen ga hebben. Wel neem ik je graag mee naar een gedachten experiment waarin we, voor het gemak, een paar honderd jaar terug in de tijd gaan.
Stel je een dorp voor met ongeveer 800 inwoners. Een dorp ergens in Nederland rond het jaar 1500. Al deze mensen starten en eindigen hun leven in dit dorp. Er wordt druk gewerkt op de velden en ieder heeft z'n eigen taak. Er zijn vaklieden die hun ambacht uitoefenen, vissers die vissen en een schout die de wacht houdt. Allemaal hebben ze een taak en zorgen ze ervoor dat de gemeenschap blijft functioneren. Het leven is zwaar, helemaal als je het vergelijkt met de luxe en rijkdom die we mogen ervaren in de 21e eeuw. In natte en koude periodes voelt alles klam, huizen tochten en de kindersterfte lag hoog. De variëteit omtrent voedsel was laag en er was nog geen Starbucks. I know. Shocking.
Toch functioneert dit dorp naar behoeven. Mensen werken zes dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Zaken als stress werden alleen ervaren bij ziekte of sterfte. Ze nemen het leven zoals het is. Rauw. Zonder te mopperen en te klagen. Iedereen draagt z'n steentje bij aan het succes van het dorp. Iedereen is nodig. Iedereen is onmisbaar.
Zo hebben wij mensen heel erg lang geleefd. Maar toen brak de moderne tijd aan. En alles werd anders.
We zijn in loondienst om de organisaties waarvoor we werken te laten groeien in beurswaarde. We draaien lange dagen, die overigens korter zijn dan dat we deden, om de omzet van de werkgever te laten stijgen. Ondertussen worden we weg geconcurreerd door computers en robots en zitten we thuis te smachten naar een baan waarin we weer hetzelfde kunstje kunnen gaan doen. Als er een doel is omtrent arbeid dan is het wel om het groeien in sociale status en het verwerven van zoveel mogelijk geld. Meewerken aan het succes van de gemeenschap? Waar heb je het over? Een belangrijke rol innemen binnen de gemeenschap? Dat wordt afgemeten aan je salarisstrook. Een echte binding met de consument van je geproduceerde product? We hebben klanten door heel het land.
Sinds wanneer spreken we over termen als ' winstmaximalisatie', 'rendement', 'koopkracht' en 'economische groei'? Nou ja, pak en beet zo'n honderdvijftig jaar, in meer of mindere mate. Bedenk dan eens dat de moderne mens ongeveer zo'n 200.000 jaar geleden z'n intrede maakte op het wereld toneel. Strek je armen eens uit in de lengte van ongeveer een meter. Je linkerhand is 200.000 jaar geleden en symboliseert het begin der mensheid. Je rechterhand is het nu. Waar denk je dat al deze funky termen en maatschappelijke overtuigingen een plekje vinden op je tijdlijn (van de hand links tot de hand rechts)? Een decimeter van je rechterhand? Een centimeter? Het betreft een afstand van 0,075 centimeter, of 0,75 millimeter. Kijk eens naar dat enorme stuk dat links ligt van dat punt. En besef je dat we het toen anders deden. En dat het dus helemaal niet vanzelfsprekend is dat de invulling die we geven aan ons leven een standaard is, het is eerder een afwijking.
Velen van ons, in deze moderne tijd, voelen ons doelloos. Bedenk eens dat mensen met elkaar op de vuist gaan omdat ze een ander voetbalteam vertegenwoordigen dan de ander. Of dat we de klimaatverandering negeren omdat je bij team 'rechts' hoort. De drang om ergens bij te horen, de drang om verbonden te zijn met een groep mensen met hetzelfde doel, is groot. Van onze gemeenschap of werkplek hoeven we het niet meer te hebben. Ons werk voelt meer aan als een bullshit job waarbij je werkzaamheden verricht waarvan je weet dat ze niet belangrijk zijn. Dat ze geen echte impact maken. En de reden waarom je het doet is omdat het van je verwacht wordt. Want je bent een outcast als je niet mee doet aan de 'rat race'. We missen een verbinding met niet alleen onze gemeenschap, maar ook met de werkzaamheden die we verrichten. We werken omdat het verwacht wordt, niet omdat we echt een steentje willen bijdragen aan een mooiere wereld.
Onze maatschappij verandert sneller dan dat onze hersenen aankunnen. Ja er is evolutie, maar de natuur neemt er wel de tijd voor. Ons brein is eigenlijk ingesteld op de 0,99925 meter van onze tijdlijn en niet de 0,00075 meter van onze moderne maatschappij. Flauw hè.
Burn-out. Stress. Zelfmoord. Depressie. Het zijn allemaal symptomen van onze moderne maatschappij. Misschien voelen we ons wel doelloos. Missen we een meerwaarde in het leven. We zijn super shiny aan de buitenkant (ik bedoel, er zijn mensen die hun geld verdienen door anderen te laten zien hoe hip ze eten, zich kleden of wonen) maar leeg aan de binnenkant. We willen helpen meebouwen aan een mooiere toekomst, niet gevangen zitten in een 'cubicle'. Mensen kunnen bergen verzetten. Millennia lang werkten we zeven dagen in de week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Toch was er geen loopbaancoach te vinden 1200 B.C., omdat iedereen een verplichting voelde richting elkaar en naar zichzelf. Samen werken. Zingeving. Opoffering voor de groep. Dat zijn de echte menselijke waarden waar we naar op zoek zijn.
We willen helpen een probleem op te lossen voor een doelgroep waarbij we onze talenten en karakter kunnen inzetten ter behoeve van het verhogen van de kwaliteit van leven voor onze gemeenschap.
Dat zit in ons DNA zeg maar.
Wil jij ook weer terug naar een leven vol zingeving? Dat je werk gaat doen waarbij je een impact kan maken? Dat de taken die je uitvoert aansluiten bij je karakter en talenten? Denk dan eens aan de online cursus 'Talentgericht Werken' waarin ik je meeneem op ontdekkingsreis naar :
- Welk probleem je in de wereld zou willen oplossen (zingeving)
- Waarom jij de juiste persoon bent om dit probleem te gaan oplossen (talentgericht)
- Wat je gaat doen om een impact te maken (baan)