online-video

Bullshit Jobs

Bullshit jobs.

Misschien wel de term van 2019. Steeds meer mensen worden 'wakker' en beseffen dat hun werkzaamheden geen echte meerwaarde bieden. Het werk voelt nutteloos aan en dat terwijl je zoveel ambitie hebt.

Herken je dat, dat je diep van binnen voelt dat je werk geen impact maakt? En ondanks dat je een funky LinkedIn titel hebt of een dik salaris dat je toch een leegte ervaart?

Zet dan eens de eerste stap naar verandering. Gewoon om je te laten inspireren. Dat het anders kan. Dat je meer in je mars hebt.

“Help, ik houd mezelf gevangen!”

Ik vrees dat het waar is. Dat je jezelf gevangen houdt. Hoe durf ik dat met zo'n zekerheid te zeggen? Puur statistiek. Zo stelt men dat 40% van de werkenden niet tevreden is met de huidige baan. Grote  kans dus dat je dit leest terwijl  je je gevangen voelt op de stoel waar je nu op zit, kijkend naar je beeldscherm waarop je nu eigenlijk je werk zou moeten doen. Even ontsnappen aan de realiteit van de dag door deze blog te lezen. Maar het is een vluchtige ontsnapping, want straks ga je weer verder met de taken die je worden opgelegd.

Waarom houd je jezelf dan toch nog steeds gevangen? En waarom ben jij de enige op aarde die de sleutel heeft om de gevangenisdeur te openen?

Het gevoel van gevangen zijn. Het gevoel dat dit bij het leven hoort. Het gevoel dat je constant maar moet geven om iedereen tevreden te houden. Het gevoel dat je geleefd wordt. Ik herken ze allemaal. Ook ik voelde mezelf jaren lang gevangen. Vijf dagen in de week pepte ik mezelf op om top prestaties te leveren voor een persoon die toevallig het naampje 'manager' had gekregen. Vijf dagen per week stopte ik energie in werkzaamheden waarvan mij vertelt werd dat ze belangrijk waren, zonder dat ik dat ook zo  voelde. Vijf dagen per week gaf ik mijn vrijheid weg aan een bedrijf dat besloten had mij van een personeelsnummer te voorzien, soms zelfs nog met bedrijfskleding.

Eigenlijk is het best vreemd. Juist in een tijdperk waarin we zoveel keuze vrijheden hebben verworven verplichten we onszelf om veertig uur per werk werkzaamheden te verrichten voor een ander terwijl ons hart daar helemaal niet ligt. Hoe kan het toch dat we, ondanks de enorme keuze vrijheid die we hebben, ons toch zo in de maling laten nemen?

Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Hopelijk kan mijn verhaal als inspiratie dienen voor jou om eindelijk eens de gevangenisdeur te openen.

Na mijn fiasco op de Pabo besloot ik om, als 23-jarige, te gaan werken in de telecom. Een vriend van mij werkte daar en vertelde me dat je er makkelijk geld kon verdienen. En zo geschiedde. Jarenlang werkte ik vol enthousiasme om iedere maand weer mijn targets te halen. Het deed me goed. Het gaf me het gevoel dat ik wel wat kon. Dat ik geen nietsnut was. Ik kreeg vleugels. So far so good. Ik maakte promotie en werd assistent manager. De erkenning was waanzinnig. Ik mocht teams aansturen, naar regiomeetings gaan (want dàn ben je belangrijk!) en later zelfs 'probleem winkels' weer op de rit krijgen.

Maar na een paar jaar begon het te knagen. Is dit het? Blijf ik voor de rest van mijn leven in de winkel staan? Ik heb geen diploma's en heb alleen maar werkervaring in de retail. Dit is het enige kunstje wat ik kan. Dus als ik bij deze werkgever weg zou gaan, dan zou ik alleen maar bij een ander retail kanaal aan de slag kunnen gaan. Het winkelcentrum zou mijn enige werkplek zijn. Dat was het lot. Zo lagen de kaarten.

Ik weet het moment nog goed. Ik was een tijdschrift aan het lezen en las op de achterkant een advertentie van een thuisopleider. Gezien mijn grote ontevredenheid over mijn leven op dat moment scrolde ik met mijn ogen langs te verschillende cursussen die werden aangeboden. In eens stopte mijn pupillen met zoeken. Ik zag de cursus Life Coach staan. De wereld stond even voor een paar seconden stil. Het klopte. Dit was het. Ik wist niet waarom  (denken/ratio), maar iedere cel in mijn lijf zei dat dit mijn pad was (gevoel).

Het gevoel ging niet weg. Coach. Ja! Alles leek op z'n plek te vallen. Wie ik ben, waar ik voor sta, mijn wereldbeeld en mijn talenten. Ik kon ze er allemaal in kwijt. Maar ja. Het is nogal een stap. En het was onzeker. Kan dat wel? En is dagdromen over je toekomst niet veiliger dan het daadwerkelijk ook in de praktijk te brengen? Zou mijn droom dan in duigen vallen?

Dus creeërde ik talloze beren op de weg. Want tja, ik ga binnenkort trouwen dus zo'n grote verandering kan nu niet plaatsvinden. We hebben geld nodig voor de trouwerij. En toen die achter de rug was werden we zwanger van ons eerste kind. Tja, we krijgen binnenkort een kind dus zo'n grote verandering kan nu niet plaatsvinden. We hebben de stabiliteit en het geld nodig voor ons eerste kind. En toen kwam kind nummer twee in aantocht en we zouden gaan verhuizen naar een groter huis.  Je kan waarschijnlijk al invullen wat mijn reactie was op het realiseren van mijn droom...

Ik en alleen ik draaide de boeien om mijn polsen strakker en strakker. Het deed pijn. Ik werd er chagrijnig van. Kortaf. Want die handboeien zaten al zo lang om mijn polsen heen dat ze, zo leek het, vergroeid waren met mijn lichaam. Die droom van me, die komt wel. Ergens raakte ik gewend aan de pijn. De pijn veranderde van vijand naar bondgenoot. De pijn hoorde bij me. Zo was het. Ik had tenslotte grote verantwoordelijkheden te dragen. Verantwoordelijkheden die buiten mezelf lagen. Ik offerde mezelf op.

En toen kwam het keerpunt in 2015. De maat was vol. Er ontstond een kans die ik moest pakken en die mij de mogelijkheid bood om het tij te keren. Het bood me de sleutels om mijn boeien en de gevangenis waar ik in zat te openen. Ik hoefde ze alleen maar te pakken. Ik zou niet meer gaan solliciteren naar een baan in de retail. Dit was mijn kans, dit was de mogelijkheid om los te breken. En ik nam 'm. Ik besloot om een goede coachopleiding te zoeken en vond die bij Vista Nova om zo tot loopbaancoach opgeleid te worden. Ik brak los van alle overtuigingen en angsten en zette de stap. En zo geschiedde.

Sindsdien is er een wereld voor me open gegaan. De wereld heeft weer glans en is vol met kleur. Ik volgde mijn hart.

Ik besef me dat de levenslessen die ik geleerd heb gebruikt kunnen worden om anderen te begeleiden tijdens dit proces. Als loopbaancoach kan ik mensen weer de sleutels presenteren die ze nodig hebben om hun gevangenisdeur weer te openen.

Wanneer ga jij jouw gevangenisdeur openen? Wanneer bevrijd jij jezelf van alle overtuigingen die je jezelf oplegt? Je bent het waard. Meer dan waard zelfs. Want de wereld heeft jouw talenten nodig... juist nu!

Wat motiveert mensen?

Wat motiveert mensen?

Bijzonder is het toch. Dagelijks hebben we te maken met motivatie en toch weten we er zo ontzettend weinig van. Niet dat het onderwerp al vaker onderzocht is, maar ons beeld over wat ons daadwerkelijk motiveert en wat niet lijken niet altijd met de werkelijkheid overeen te komen. Tijd om dit onderwerp eens nader te bestuderen.

We doen niets liever dan ergens gemotiveerd aan beginnen. Het gevoel van frisse energie en ideeën, de suggestie dat je misschien iets nieuws gaat opzetten of dat je iets van je to-do lijst af kan strepen wat er echt toe doet. Ergens gemotiveerd aan werken geeft ons een ontzettend goed gevoel. Het geeft ons een gevoel van meerwaarde en competentie. Bedenk maar eens dat ik je zou kunnen vertellen dat je morgen super gemotiveerd naar  je werk gaat, dan word je toch nu al blij van de gedachten?

Ondanks dat motivatie zo belangrijk voor ons is lijken we niet altijd de juiste drijfveren toe te passen. En ik kan je geruststellen... dat ligt niet aan jou! Het is een beetje een maatschappelijk dingetje. Iets met normen en waarden. En mythes waar hardnekkig aan vastgehouden wordt. Tijd om dat te doorbreken!

De mythe

We mogen constateren dat we in een prestatiemaatschappij terecht zijn gekomen. De manier van denken, en veelal ook de maatschappelijke erkenning, zijn gekoppeld aan de prestaties die we leveren. Hoe hoger je op de sociale ladder klimt, hoe hoger jouw erkenning is. Veelal koppelen we dit aan mooie spullen die we voor onszelf kopen en het grote huis waar we in wonen. O ja, en een mooie auto. Want laten we eerlijk zijn, er is niemand in Nederland die een Range Rover met vierwielaandrijving koopt voor de moeilijk begaanbare wegen in de polder. Het is allemaal status.

En juist dat principe lijken we te willen gebruiken om ons te motiveren. In onze zoektocht naar erkenning worden we maar al te blij als we deze van anderen mogen ontvangen. Gebeurt dit niet middels sociale media, dan vergaren we de erkenning wel via onze carrière. Want het draait allemaal om concurrentie. Opvallen. Boven het maaiveld uitsteken.

Dit concept wordt ook toegepast op de werkvloer. Om erkenning te krijgen van je werkgever dien je een prestatie te leveren. En vaak wordt daar een financiële prikkel aan toegediend. Een bonus. Met targets. Of doelstellingen, als je werkgever liever Nederlandse termen gebruikt. Wil  je dat je werknemers hun proces innoveren? Bied een innovatiebonus aan! Wil je dat je werknemers meer verkopen? Zet er een net niet realistische target op! Misschien dat er bij jou op kantoor geen financiële prikkels worden aangeboden maar hebben jullie een 'werknemer van de maand' of is er een andere manier om iemand in het zonnetje te zetten.

Het komt op hetzelfde neer. Geef mensen een beloning als je wil dat ze beter gaan presteren.

Overigens is dit concept vaak ook gekoppeld aan de meer negatieve strategie, "Als je deze deadline niet haalt kan ik je geen contractverlenging garanderen." of "Voor jou tien anderen.". Welcome to the dark side...

Waarschijnlijk begin je al aan te voelen dat we veelal een systeem hanteren van straffen en belonen. We straffen het gedrag af dat niet wenselijk is en we belonen het gedrag dat we juist willen zien.

Waarom werkt dit niet? Omdat we afhankelijk zijn van het oordeel van de ander. De motivatie om goed werk te leveren komt van buitenaf en niet van binnenuit. En daar ligt de oplossing.

Wat werkt wel?

Ze zeggen weleens dat je niet kan stoppen met roken voor een ander. Of dat je sowieso niet je gewoontes kan aanpassen voor iemand anders. Vaak beginnen we gemotiveerd aan deze taak om even later weer terug bij af te zijn. De ex-roker is weer begonnen met roken en je vriend doet na een week de afwas in eens niet meer. Ook hier lijkt weer dat het principe van belonen en afstraffen niet helpt.

Wij mensen zijn graag de 'kapitein van ons schip'. We willen zelf keuzes maken, zelf onze route uitstippelen en zelf ontwikkelen. Dit betekent niet dat we ons niet enigszins willen aanpassen aan onze omgeving, maar we willen niet zo ver gaan dat onze eigen doelen en wensen op de achtergrond raken. Willen we dus iemand -of onszelf- motiveren, dan moeten we kijken naar onszelf en onze drijfveren goed kennen.

Er zijn drie peilers die goed werken om intrinsieke motivatie te stimuleren :

Autonomie
Wij mensen zijn, zoals ik hierboven al een beetje verklapt heb, graag zelfstandig in de dingen die we doen. We willen ook het gevoel hebben dat we iets kunnen, dat we competent zijn. Het idee dat je constant aan het handje gehouden moet worden of dat je constant gecontroleerd wordt verstikt ons. We willen zelf dingen maken,  onze ideeën toetsen aan de realiteit en de ruimte te krijgen om op onze snufferd te vallen. We voelen aan dat we als persoon alleen maar kunnen groeien als men ons het vertrouwen geeft dat we dat mogen doen. Dat we vrijheid mogen ervaren.

Ontwikkelen
Er is weinig leukers dan te groeien in datgene wat je leuk vindt om te doen en waar je goed in bent. Typisch een mensen dingetje. De behoefte om te leren van onze fouten en om beter te worden in wat we doen dient als brandstof voor onze ontwikkeling. Hoe kicken is het als je weer iets nieuws geleerd hebt? Hoe tof is het dat je na lang oefenen eindelijk die specifieke vaardigheid onder de knie hebt gekregen? Graag ontwikkelen we onze vaardigheden om onze talenten (karaktereigenschappen) een voedingsbodem te geven. Dat we talentgericht mogen werken.

Zingeving
Zingeving is een duur woord voor 'een impact willen maken in de wereld'. Eén ieder van ons heeft, al lijkt dat soms ver weg gestopt, de behoefte te hebben om mee te helpen aan iets dat 'groter is dan hunzelf'.  Dat het werk dat je doet er ook daadwerkelijk toe doet. Leuk hoor, het halen van je target, maar is de wereld er nu echt beter van geworden? Het idee dat we de wereld een beetje mooier kunnen maken vult onze gedachten met plezier. En dankbaarheid. Hoe klein je rol daar misschien ook in kan zijn.  We willen er toe doen. Dat we een impact mogen maken in de wereld.

Iedere organisatie die deze drie peilers hanteert zal haar personeel waanzinnig motiveren om iedere dag het beste uit hunzelf te halen. En het mooie is...  het kost niets! Zolang een bedrijf haar werknemers het vertrouwen geeft dat ze goed werk zullen leveren (autonomie), ze de mogelijkheid bieden om beter te worden (ontwikkelen) en een heldere bedrijfsmissie heeft (zingeving) zitten ze qua motivatie  onder het personeel wel gebakken.

En dan op persoonlijk vlak. Hoe kan jij ervoor zorgen dat je goed gebruik kan gaan maken van deze drie peilers?
1) Weet wat je wel kan en wat je niet kan (vaardigheden)
2) Weet welke vaardigheden je verder wil ontwikkelen (talentgericht werken)
3) Weet welk probleem jij in de wereld wil oplossen (zingeving)

En zo kunnen we onszelf motiveren om datgene te gaan doen wat we willen dat we doen. Dat je werkt omdat je het wil doen, niet omdat je baas zegt dat het het moet doen. Dat je een deadline wil halen omdat je het einddoel belangrijk vindt, niet omdat de opdrachtgever per sé zoveel haast heeft.

Want daar draait het om, dat we van moeten naar willen te gaan.

Waarom je de passie beter voor tussen de lakens kan bewaren…

Waarom je de passie beter voor tussen de lakens kan bewaren…

Niet dat ik hier de rol van seksuoloog aanneem. Wat jij tussen de lakens uitspookt ligt helemaal bij jou. Maar als loopbaancoach word ik doodgegooid met vragen over het terugvinden van de passie met betrekking tot werk. En als mijn cliënten het niet aan me vragen, dan wordt mijn sociale media wel vol geknald met berichten van collega coaches over hoe ze binnen no time jouw passie gevonden hebben. Prettig om je passie weer snel terug te vinden als jullie je onder de lakens bevinden, niet zo’n best idee als je op zoek bent naar een nieuwe baan. Laat het me uitleggen.

Passie… mag het een onsje meer wezen?

Het lijkt wel het mode woord van het afgelopen decennia. We worden doodgegooid met talloze betekenisloze marketingkreten over passie. Over hoe het brood van bakkerij X met passie wordt gebakken. In de fabriek. Door een machine. De kracht van het woord passie is kapot gemarket. En ja, ik neem de kwestie dermate hoog op dat ik  hiervoor zelf een woord bedacht heb; gemarket.

Definitiebepaling

Heldere communicatie is fijn. Helemaal als het om jou en mij gaat. Daarom wil ik kort met je doornemen wat ik  onder passie versta. Dit zorgt er namelijk voor dat de strekking van dit artikel helemaal duidelijk is.

Onder passie versta ik dat iemand met volle overgave en energie met plezier ergens aan werkt. Dat iemand die met z’n passievolle activiteit bezig is de tijd helemaal vergeet en volledig op gaat in de activiteit. Begrijp me niet verkeerd, dit mag tussen de lakens plaatsvinden, maar daar gaan zowel ik als dit artikel niet over.

Waarom zijn wij (en niet originele marketeers) zo tuk op passie?

In een tijdperk waarin steeds meer geautomatiseerd wordt verlangen we naar authentiek geproduceerde producten. Door een vakman. Of vakvrouw. Ook geloven we dat passie het heilige ingrediënt is om echte motivatie op te wekken en om kwaliteit neer te zetten. Passie is als de benzine voor de motor. Het opent nieuwe wegen en brengt creativiteit op ongekende hoogten, allemaal met passie als solide basis. Wederom, zal tussen de lakens allemaal wel kloppen. Maar of passie ook moet dienen als voorwaarde voor de loopbaan?

Met passie lijken we een bezieling te willen portretteren. Zonder passie is het een ‘one size fits all’ oplossing, geautomatiseerd en standaard.

Het ‘live life to the max’ principe

Sinds de jaren ’90 worden wij simpele zielen in het Westen gebombardeerd met prachtige (marketing)kreten als ‘het universum draait om jou!’ en ‘jij bent verantwoordelijk voor jou succes!’ of het ‘jij bent uniek!’ concept.

De transitie van ‘tja wat doe je eraan want het is God’s wil’ naar ‘jij bent verantwoordelijk voor jouw succes’ principe startte in de jaren ’60 met de groei van de welvaart. We hadden na de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog en de groeiende welvaart simpel gesteld dat we geen God meer nodig hadden. In in de jaren ’90 ontwikkelde dat principe zich tot het individualistische concept wat het nu is.

Anders gezegd; als je leven niet iedere dag als een Fanta reclame is, dan doe je iets fout. Een leven vol passie zeg maar. Het is maar even dat je het weet.

Passie in je loopbaan

En zo moet het concept ‘live life to the max’ of het principe dat alles doordrenkt moet zijn met ‘passie’ overal worden toegepast. Dus ook in ons werk. Deze wens geldt helemaal voor de zogenaamde millennials generatie, geboren is tussen pakweg 1980 en 1995. Laten we daar even kort op in gaan.

Millennials

Voor deze generatie zijn een aantal  zaken belangrijk als we kijken naar de professionele ontwikkeling. De millennial zoekt :

  • werk dat een impact levert aan de wereld;
  • flexibiliteit;
  • leiderschap (en geen baas);
  • groei en ontwikkeling.

Je werk moet leuk zijn. Je werk moet vol passie worden uitgevoerd. En dan vinden we het vreemd dat er zoveel millennials een burn-out hebben? Wil je daar meer over lezen, check dan mijn essay ‘Waarom je burn-out niet jouw schuld is!‘.

Het verschil tussen ‘doel’ en ‘resultaat’

De vraag is of passie een op zichzelf staand principe is, of dat passie het resultaat is van iets. En ik geloof ten zeerste dat passie niet opgezocht kan worden. Passie is iets dat ontstaat. Net zoals het idee dat je zoekt naar liefde. Liefde ontstaat en is en reactie.

We gaan ergens met passie aan werken als we een enorme motivatie voelen om het probleem op te lossen dat opgelost dient te worden. Past dit probleem bij wie we zijn en waar we voor staan, dan wordt onze interne supermotor  aangezet en merken we dat we vol passie aan het werk gaan.

Passie was niet nodig om met passie te gaan werken omdat passie het resultaat was van iets. Niet een op zichzelf staand doel. Je merkt dat je met passie ergens aan werkt, het is een resultaat en geen doel.

Ga dus niet…

Op zoek naar jouw passie. Want dat is een zoektocht naar zoiets vaags en vreemds. Wederom, ergens met passie aan werken is het gevolg. Want als ik je nu zou vragen wat je passies zijn zou je daar dan antwoord op kunnen geven? En als je dat kan, hebben we het dan over interesses? Ik kan je verklappen dat ik erg gepassioneerd kan luisteren naar het album Sgt. Peppers Lonely Heartsclub Band (The Beatles)… maar dat staat volledig los  van het werken met passie. En interesses veranderen naarmate we ouder worden.

Ga dus niet op zoek naar passie in je werk!

Wat dan wel?

Ga op zoek naar werk waarbij je mee kan helpen een probleem op te lossen dat je aan het hart gaat. Wat speelt er binnen jouw gemeenschap, stad, doelgroep, etc. wat jou raakt. Welk probleem houdt jou ’s nachts wakker? Over welk probleem kan jij vurig een pleidooi houden?

Je zal merken dat als je ergens aan werkt waarvan je merkt dat het :

  • … een probleem oplost wat je raakt;
  • … aansluit bij wie je bent en waar je voor staat;
  • … mee bouwt aan ‘iets groters dan jezelf;’

… dat je ineens vol passie, toewijding en enthousiasme aan het werk bent.

Eindconclusie

Ga niet op zoek naar passie, maar laat de passie jou vinden. Heb vertrouwen in het proces. Bedenk wat jij kan betekenen voor de wereld. Onthoud dat passie een resultaat is en geen doel.

Waarom je maar beter niet uit je comfort zone kan stappen

Waarom je maar beter niet uit je comfort zone kan stappen

Bijna dagelijks zie je de berichten op de sociale media voorbij komen : “Je geluk ligt buiten je comfort zone!” en “Niet denken maar gewoon doen, stap uit je comfort zone!”. Klinkt leuk allemaal, maar werkt het ook zo? En wat gebeurt er als je, heerlijk eigenwijs, eens tegen deze nieuwe stroming in zou gaan? Laat me je meenemen in een pleidooi waarin ik uitleg waarom je beter  niet buiten je comfort zone kan treden.

Je comfort zone… dat ben jij!

Inhoudsopgave [Toon]

Voordat ik met je ga doornemen waarom je beter de randen van je comfort zone kan opzoeken in plaats van er volledig buiten te stappen, is het in eerste instantie verstandig dat we samen het begrip comfort zone eens doornemen. Dat we wel allebei dezelfde definitie hebben van dat woord. Anders communiceert dat zo onhandig.

Definitiebepaling

Je comfort zone is een gevoelsmatig afzetgebied waarin je acties en gedachten als niet bedreigend worden aanschouwt maar eerder vertrouwd aanvoelen. Wat je denkt en doet is zeg maar enorm comfortabel voor jou. Als je van nature bijvoorbeeld erg verlegen bent maar je hebt  wel de drang om je sociale netwerk te verbreden, dan zou sociale media binnen je comfort zone kunnen liggen en koud netwerken op een evenement dus totaal niet. Je karakter, ervaringen en levensovertuigingen bepalen wat er wel en wat er niet in je comfort zone zit.

Karakter, ervaringen en levensovertuigingen

Wat verstaan we precies onder karakter, ervaring en levensovertuigingen? Je karakter is, in dit kader, de authentieke jij. In dit geval spreken we over je karaktereigenschappen die je had als kind (talenten, genetisch overgedragen karaktertrekken en je persoonlijke karakter). De ervaringen die je hebt opgedaan tijdens dit leven spelen ook een belangrijke rol bij je comfort zone. Wanneer werd je beloond en wanneer niet? Welke acties die je ondernam waren succesvol? En als laatste natuurlijk je levensovertuigingen. Hierin zitten ons normen & waarden systeem, onze aangeleerde wijsheden over het leven en onze eigen overtuigingen.

In mijn e-boek Het Wordt Eens Tijd! – in 5 stappen werken vanuit je talent besteed ik veel aandacht aan de uitleg over de opbouw ons karakter. Je kan het e-boek gratis downloaden.

Waarom zou je buiten je comfort zone moeten stappen?

Veel coaches, goeroes en andere belangstellenden strijden om jouw aandacht. Graag willen ze met eenvoudige en simpel te begrijpen tips je helpen. En soms klinken die tips ook echt super geloofwaardig. Zoals het stappen uit je comfort zone. Want zodra je dingen gaan doen die echt totaal niet bij je passen… dan pas vind je geluk. Logisch toch? Of toch niet…

Wat bedoelen ze aan te geven?

Dat het soms best goed kan zijn om eens een spreekwoordelijke schop onder je derrière te krijgen. Om van ‘denken’ naar ‘doen’ te gaan. Daar is niets mis mee.  Maar dat betekent niet per sé dat je buiten je comfort zone hoeft of zelfs moet stappen. Want als de oplossing voor het probleem totaal buiten jouw comfort zone ligt, past die oplossing dan wel bij je? Als  je volledig buiten je comfort zone stapt, ben je dan nog wel authentiek?

Geef eens een voorbeeld Matthijs!

Veel ondernemers krijgen te horen dat het goed is voor ze om een vlog of iets dergelijks te  maken. Een videopresentatie doet wonderen voor je business, want potentiële klanten leren je kennen en kunnen zich veel beter persoonlijk met jou verbinden. Wat weer kan leiden tot meer sales. Klinkt allemaal super logisch. Dus moet je als ondernemer als de wiedeweerga achter je telefoon kruipen om een video op te  nemen. Stap uit je comfort zone! Gewoon doen!

En dan zie je het resultaat. De arme ondernemer zit über ongemakkelijk op een stoel, krijgt spierpijn van de verkrampingen in het gezicht en probeert tevergeefs een boeiende presentatie te geven. Ik kan het niet helpen om plaatsvervangende schaamte te voelen.

En meestal stopt het na één filmpje.

Waarom werkt dat dan niet?

Omdat we onderscheid dienen te maken tussen wat we vinden wat we zouden moeten doen en wat we graag willen dat we zouden gaan doen. Een botsing tussen ‘denken’ en ‘voelen’.  Ons verstand geeft een lijstje met allemaal waanzinnige pluspunten waarom je bijvoorbeeld zo’n filmpje zou moeten maken. Op papier klopt het allemaal. Maar gevoelsmatig merk je dat het niet echt je ding is. De manier waarop jij denkt en werkt sluiten gevoelsmatig niet aan bij het maken van een video.

  • Als je ‘vind’ dat je iets zou moeten doen, dan is je verstand aan het woord. Vaak komt dit ook van buitenaf in de vorm van (goedbedoeld) advies.
  • Als je ‘wil’ dat je iets zou gaan doen, dan is je gevoel aan het woord. Vaak komt dit vanuit jezelf of ben je geïnspireerd geraakt.

Laat je verstand en je gevoel samenwerken, niet elkaar tegenwerken.

Wat kan je dan wel doen?

Om te begrijpen wat je wel het beste kan doen is het belangrijk om te  begrijpen dat :

  • er geen goed of fout bestaat als je het over je comfort zone hebt;
  • dat je comfort zone bepaalt wordt door je karakter, ervaringen en overtuigingen;
  • dat je comfort zone niet statisch is maar plastisch en flexibel;

Flexibiliteit

Misschien dat je voorbeelden hebt van activiteiten die je vroeger niet durfde en nu wel. Stel dat je hoogtevrees hebt. Ondanks je angst lijkt het vliegen in een hete luchtballon je waanzinnig. Je hoogtevrees heeft je altijd tegengehouden om je droomvlucht te maken. In de loop der jaren heb je nagedacht over je hoogtevrees (zelfreflectie), jezelf afgevraagd of de angst terecht is (onderzoek) en heb je steeds kleine stapjes genomen om steeds iets hoger te gaan. Begon het met een trapje, een paar maanden later beklom je een hogere trap, etc. etc.

Je begrijpt vast waar ik naartoe ga…

In de loop der jaren heb je je comfort zone omtrent het omgaan met hoogtes vergroot. De kleine stapjes die je nam, zowel mentaal als fysiek, zorgde ervoor dat je kon groeien en ontwikkelen op dit vlak.  De stapjes die je nam lagen aan de rand van je comfort zone. En zo kon je geleidelijk aan je comfort zone vergroten totdat je eindelijk je droom in vervulling kon laten gaan… het vliegen in een hete luchtballon (en je kon er ook echt van genieten!).

Eindconclusie

Je geluk ligt dus niet buiten je comfort zone, maar ligt aan de rand van je comfort zone. Er is niets mis met experimenteren, om je grenzen te verleggen. Maar om iets te ondernemen dat volledig buiten jezelf ligt puur en alleen omdat anderen zeggen dat dat zo goed zou zijn… dat is stupide.

Blijf bij jezelf. Wees eerlijk richting jezelf. En weet dat er altijd meer wegen naar Rome zijn. Want als je als ondernemer meer exposure wilt maar nog geen video’s wilt maken voor YouTube, dan is het toch een prima stap om eerst eens artikelen te schrijven?

online-video

‘Het Wordt Eens Tijd! – in 5 stappen werken vanuit je talent’

*** GRATIS E-BOOK! ***

Wil je ook gaan beginnen met het werken vanuit je talent? Wil je ook werk doen dat als natuurlijk aanvoelt? Wacht dan niet langer en download het eerste deel van het e-book 'Het Wordt Eens Tijd! - in 5 stappen werken vanuit je talent'. Klik op de link en begin met downloaden : http://eepurl.com/c7CCML

In de Zin- en Waanzin van de Vijfde Dimensie Facebook Groep

De Zin- en Waanzin van de Vijfde Dimensie Facebook Groep

Ongeveer een half jaar geleden besloot ik om deel te nemen aan de Facebook Groep de Vijfde Dimensie in de Praktijk. De  groep sprak mij aan omdat ik benieuwd was op welke wijze zij spiritueel welbevinden zouden delen, hoe ze spiritualiteit zouden koppelen aan het 'hier en nu' en hoe wijsheden gedeeld konden worden vanuit een platvorm voor universeel respect. Tja,  dat dus. Klinkt als een interessante Facebook Groep. Ondanks dat ik mezelf niet volledig spiritueelloos aanschouw besefte ik me wel dat ik op dit vlak nog een groentje was. En misschien nog steeds wel. En zo begon ik mijn zoektocht naar de zin- en waanzin van de Vijfde Dimensie.

Belangrijk om te melden is dat ik, in het aardse dagelijks leven, loopbaancoach ben (mocht je het leuk vinden dan kan je mijn site bekijken op www.creatingsmiles.nl). Ik bespreek gedrag en levensovertuigingen om mensen weer vanuit hun innerlijke kracht hun loopbaan te kunnen vormgeven. Ik ben dus zo iemand die kritisch uit de hoek kan komen, spiegels voorhouden enzo. Als een soort antropoloog bevond ik me in de groep, met open vizier en een naïeve maar nieuwsgierige- en kritische houding naar dat wat er op me afgevuurd werd. En ik werd niet teleurgesteld.

Al vrij snel kwamen de eerste Facebook posts op mijn Facebook muur van de groep. Foto's die tegen een lichtbron in waren gefotografeerd waardoor stofdeeltjes oplichten. De vraag luidde steevast of dit orbs waren. De ene zei volmondig ja, de ander wees dit direct naar het land der fabelen. Het leek mij alsof er bevestiging werd gevraagd voor een persoonlijke spirituele ervaring. Interessant.

Niet veel later kwamen er verhalen over vorige levens. Sommigen tot in detail beschreven. Zo kwam ik een verhaal tegen van een mevrouw die beweerde dat ze een visioen had dat zij in een vorig leven getuige was van een bombardement in de omgeving van Rotterdam, voorzien zelfs van een datum. Dit was interessant, want dit stelde mij in de gelegenheid om de spirituele ervaring te testen aan de realiteit. Bombardementen worden tenslotte vast wel ergens geregistreerd. En zo bleek, na kort onderzoek, dat de Nederlandse autoriteiten geen bombardement hadden geregistreerd op de genoemde datum. Uiteraard confronteerde ik de dame in kwestie hiermee, benieuwd dat ik was over hoe ze aan deze datum kwam. Hoe het kan dat ze een bombardement ervaren heeft uit een vorig leven wat, volgens de Nederlandse autoriteiten, nooit heeft plaatsgevonden. Dit werd niet in dank afgenomen. Of ik wel als de wiedeweerga mij wilde gaan bevinden in een andere dimensie. 'Jij en je feiten ook!' was, als mijn herinnering me niet in de steek laat, een nagenoeg exacte quote van deze dame.

Plaatjes van feeën die op een tak zitten, abstracte en symmetrische spirituele afbeelden... allemaal passeerden ze de revue. Mijn verbazing nam toe, want in welke vorm heeft het delen van dit soort afbeelding een toegevoegde meerwaarde aan ons spiritueel welbevinden? Er werd steeds meer een fantasievolle wereld geschetst van elfjes, Aartsengelen en zelfs een kruisvaarder. Jazeker. Verschillende religies, levensovertuigingen en spirituele stromingen bleven schreeuwen om mijn aandacht en bevestiging. Deze schetsten een wereldbeeld die mijn realiteitszin te boven gingen, wat overigens een teken kan zijn van cognitieve dissonantie van mijn kant. Onderbewust bleef telkens de vraag maar oprijzen; is dit waar spiritualiteit om draait?

Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat de engelen, elfjes en orbs niet bestaan. Ik heb simpelweg geen pacht op de waarheid. Overigens vraag ik me steeds meer af of 'de waarheid' wel bestaat en niet simpelweg een reflectie is van mijn observatie van de wereld. Natuurkundig gezien, dus een koppeling naar de realiteit, zou het mogelijk kunnen zijn. Onze zintuigen zijn niet zo bewonderenswaardig als dat we soms denken. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat wij maar een fractie van het licht kunnen waarnemen dat aanwezig is. Ooit weleens infrarood of ultraviolet gezien? Of heb je weleens gereageerd op een hondenfluitje? Nope. Onze zintuigen kunnen maar een fractie weergeven van dat wat er is. En overigens hoeft dat niet eens een exacte weerspiegeling van de realiteit te zijn. Misschien zijn er meer vormen van zintuiglijk vermogen mogelijk dan dat we als mens kunnen waarnemen. Hoe abstract dit ook moge klinken. Ga een kleurenblind persoon maar eens een kleur uitleggen. Mission impossible. De natuur, gekoppeld aan de evolutietheorie, gaat altijd voor een 6-. Als het werkt dan werkt het. Wat niet nodig is voor overleving wordt afgestoten zodat het lichaam energie kan steken in dat wat wel nodig is voor overleving. Ons brein verzameld alle data die onze zintuigen tot zich nemen en creëert een wereld waarin wij ons kunnen voortbewegen. Of onze zintuigen ook echt de realiteit weergeven of een voor ons geschikt gemaakt plaatje weerspiegelt zal altijd een raadsel blijven. Maar het is wel heerlijk om er over te filosoferen. Ja, ik ben een nerd hierin. Waar anderen op zaterdagavond naar de kroeg gaan zit ik te denken over dit soort zaken. Maar dat daar gelaten.

Het idee dat ik kreeg, naarmate de tijd en de posts van groepsleden dag in dag uit mijn Facebook muur vulde, is dat er regelmatig gezocht werd naar bevestiging van de spirituele betekenis. Een erkenning van buitenaf dat het wereldbeeld van de persoon in kwestie echt was. En misschien ook wel het idee dat je tot een spirituele elite hoort. 'Je snapt het niet!' is mij regelmatig voorgeschoteld toen ik kritische vragen stelden. Maar een uitleg bleef nagenoeg altijd uit. Ik was niet één van hun. Zij hadden het licht tenslotte gezien waar ik, vanuit hun perspectief, nog dwalende was in het donker.

Als loopbaancoach zijnde vond ik dit een interessant principe. Het vragen om bevestiging aan de ene kant en kritiek wegwuiven aan de andere kant. Het zoeken naar een sociale verbondenheid en genegenheid waarbij het wereldbeeld van de persoon in kwestie ongetart moest blijven. Een link naar (orthodoxe) religieuzen werd al snel gemaakt in mijn gedachtegang. Want zodra ik de fundatie van hun levensovertuiging in twijfel bracht werd dit met brute kracht bestreden. Iets wat ik persoonlijk niet onder spiritueel welbevinden plaats, maar dat is mijn mening.

Meer en meer kreeg ik de indruk dat, en dit geldt absoluut niet voor alle leden van de groep want generaliseren is zo PVV, deze Facebook groep als platvorm diende voor de bevestiging van een slachtofferpositie van de persoon in kwestie. Het zoeken naar erkenning. De hoop vinden in de zin- en waanzin van onze maatschappij in het spirituele. Een rots in de branding bij een rumoerige zee. In plaats van te kijken naar het eigen handelen in het hier en nu lijkt de verantwoordelijkheid te worden afgeschoven naar de spiritualiteit. Iets wat we vroeger ook deden, want het was tenslotte God zijn wil.

Dat de wereld aan het veranderen is zie ik ook. Hiervoor heb ik geen Leeuwenpoort of een synchronisatie van de planeten nodig. Overigens is het prima als dat wel het geval zou zijn. We zien de machtsverhoudingen schuiven. De oude instituties die decennia lang de dienst uit maakten beginnen plaats te maken voor een meer humanitaire richting. Overigens, zoals de historie ons dit ook leert, gaat een verandering van bewustzijn vaak gepaard met schokken. Omdat aan de ene kant de gevestigde orde de status quo wilt handhaven terwijl de populatie de andere kant op lijkt te bewegen. Hierdoor ontstaat er angst, angst voor het onbekende. Sommige mensen identificeren zich met de angst en gaan bijvoorbeeld (extreem) rechtse standpunten innemen. Anderen zullen een meer humanistische benadering zoeken. Deze ontwikkeling komt, vanuit mijn perspectief, niet vanuit het openen van een Leeuwenpoort of Aartsengelen. Helaas lijkt de realiteit een stuk soberder dan de spirituele uitleg. De reden voor deze ontwikkeling? Een uitvinding. Zoals dat historisch altijd zo is geweest. Namelijk het internet. Op z'n Engels noemen we het 'global conciousness', doordat we met een muisklik verwijderd zijn van informatie. Het is tijd om naar een nieuwe manier naar de wereld te kijken. Kapitalisme in twijfel te trekken (ben overigens niet tegen kapitalisme, maar het is nu tijd voor wat nieuws). Denk aan groepen als Occupied Wallstreet. De eerste stapjes richting een andere invulling van onze samenleving lijken gemaakt.

En hier wil ik ook richting het einde gaan van mijn pleidooi. Als loopbaancoach lijk ik, bij sommige leden, een patroon te zien van het zoeken naar externe bevestiging naar een spirituele wereld. De eigen verantwoordelijkheid moet plaats maken voor vingerwijzen. Want jij doet alles goed, het is de wereld die jou niet begrijpt. Afschuiven van verantwoordelijkheden. Slachtoffer willen zijn.

De indruk die gewekt wordt bij mij is dat de samenleving deze personen dermate heeft teleurgesteld dat de hoop in een spirituele wereld bijna orthodoxe vormen aan kan nemen. Niet gek als je je verstoten voelt in de huidige wereld ('Men begrijpt me niet!'). In plaats van dat we, zeker ook spiritueel gezien, in het hier en nu staan lees ik berichten over leden die nostalgisch verlangen naar Atlantis. Een, voor nu nog, mythologische plek. En in plaats van te verlangen naar vroeger lees ik weinig over wat men kan doen in het hier en nu. Want of Atlantis wel of niet bestaat is uiteindelijk niet belangrijk. Wat kan ik leren van Atlantis? Wat kan ik doen in het dagelijks leven om de wereld een beetje mooier te maken?

Als de realiteit een blanco kleurplaat is dan is jouw bewustzijn de doos met kleurpotloden die de tekening van kleur voorziet. Jij kleurt de realiteit. Jij geeft zingeving aan een universum dat, zoals ik dat zie, geen zingeving heeft. Er is geen hoger doel. Dat doel maak jij. En misschien heeft het universum dat ook wel helemaal niet nodig. Het bestaat, en dat is al een wonder op zich.

Mijn oproep aan de leden van de groep die zich aangesproken voelen tot dit verhaal; Vraag jezelf eens af wat belangrijker is, het bewijzen en aantonen van spiritualiteit ('Kijk eens hoe bijzonder ik ben!') en het vragen om bevestiging of de betekenis die je geeft aan je spirituele ervaring? Is het belangrijk om te weten of de orb op je foto echt is? Vanuit jouw perspectief zal de orb allicht echt kunnen zijn. En dat is prima. Het is jouw realiteit. Koppel de spirituele bevestiging eraan die jij wilt. Als het jou goed doet, uitstekend! Dat is misschien het enige wat belangrijk is. Geven edelstenen je echte superkrachten? Ik betwijfel het, aangezien er niemand is die de stenen door een geologisch instituut wil laten doormeten. Maar dat is ook niet belangrijk, want als jij er superkrachten door krijgt dan is dat ok. Voor jou is het echt. En dat maakt het echt genoeg. Of de edelstenen een placebo effect geven is een onbelangrijke vraag. Het feit dat je wat voelt is belangrijk. Bij een placebo medicijn gaat het niet om of het medicijn echt is of niet, het gaat om het resultaat. Koppel je spiritualiteit aan het hier en nu en bedenk wat jij kan doen om de wereld, allicht in kleine stapjes, een mooiere plek kan maken, dan is daar geen bevestiging voor nodig. Daar zijn geen elfjesafbeeldingen voor nodig. Het gaat om de onderliggende boodschap, niet om het bevestigen van jouw wereldbeeld.

En zo ben ik, door deel te nemen aan deze groep, van mening dat ik spiritueel gegroeid ben. En dat is mijn waarheid. En ik hoef er geen bevestiging voor te krijgen. Want voor mij is het echt en ik kan het toepassen in het hier en nu om, op mijn manier, de wereld een beetje mooiere plek te maken.

De slogan van mijn coachpraktijk slaat allicht mooi aan bij dit artikel :

De wereld heeft jouw talenten nodig... juist nu!