light-bulbs-1125016_1920

Lemmings

Je zit in de trein, of misschien in de auto op weg naar je werk. Het is een gewone doordeweekse dag, net zoals iedere andere dag. Je kijkt eens om je heen en je ziet dat je niet alleen bent. Talloze mensen zijn, net zoals jij, op weg naar school of werk. Je realiseert je dat iedereen als een soort lemming aanwezig is, stoïcijns en met een lege blik in de ogen. Je gedachten dwalen af...

“Hoe zou het zijn als ik niet, net zoals al deze andere mensen, als een lemming door het leven ga?”, “Als ik de vrijheid zou hebben om datgene te doen wat ik echt leuk zou vinden, hoe zou mijn leven er dan uit zien?”. Terwijl je weg mijmert in je gedachten haalt de realiteit je in. Het is je taak en plicht om gewoon te werken zoals iedereen dat doet. Want zo gaat het nou eenmaal. Je besluit om de muziek in de auto wat harder te zetten of om de gratis krant in de trein te pakken. Misschien dat wat afleiding je kan helpen om deze gedachten te sussen.

Toch blijft dat gevoel aan je knagen. Zachtjes op de achtergrond, als een frisse bries op een warme zomerse dag. Je verstand snapt er niets van en je voelt wat weerstand opkomen. Je hebt tenslotte precies datgene gedaan waarvan men zei dat je dat moest doen. Je hebt je keurig aan het stappenplan gehouden dat ons is voorgelegd. Want als je deze stappen nou maar uitvoert, dan ligt geluk en voorspoed in het verschiet. Gegarandeerd. Met een stempel erop.

Dat gevoel is er niet voor niets. Wat nou als ik je vertel dat je inderdaad meer in je hebt zitten dan dat je nu laat zien. Wat als ik je nou vertel dat er meer grootsheid in je zit dan dat men denkt. Dat jij alle karaktereigenschappen hebt om een verschil te maken in de wereld. Om de wereld, op jouw manier, een beetje mooier te maken.

Het is moeilijk om datgene los te laten wat je is geleerd. Dat er meer is dan de standaard route die naar loopbaansucces zou leiden. Maar zo'n route biedt ook houvast, je weet tenslotte precies waar je aan toe bent. Zodra je de gedachten de ruimte geeft -dat je je leven veel authentieker kan invullen- ontstaat ook vrees dat alles wat je hebt opgebouwd misschien voor niets is geweest.

En wat ga je dan doen? In onze huidige samenleving zijn er zoveel kansen en mogelijkheden dat we soms door de bomen het bos niet meer zien. We lijken te verdrinken in de eindeloze oceaan die onze arbeidsmarkt betreft. Hoe ga je daar achter komen? En als ik daar dan aan toegeef, heb ik dan gefaald? Zijn succes en geluk niet een eigen keuze? Ben ik er klaar voor om te erkennen dat ik misschien geen authentieke keuzes gemaakt heb?

Dan is het misschien toch prettiger om de volumeknop nog net iets harder te zetten of je nog dieper te storten in het artikel van de gratis krant welke je eigenlijk niet zo interessant vindt. Of je geeft de rest van de wereld de schuld over het feit dat je hierover twijfelt... dat kan natuurlijk ook.

Maar wat nou als ik zeg dat het kan. Dat je de moeite waard bent om in te investeren. Ik heb het namelijk zelf gedaan. Rond mijn dertigste voelde ik aan dat het anders moest. Dat ik meer in me had zitten dan alleen producten en diensten te verkopen aan particulieren. Er zat meer in me, ik wilde de wereld iets brengen. En dus besloot ik om het roer helemaal om te gooien.

Het kost moed, heel veel moed, om dit te realiseren. Het kost kracht en doorzettingsvermogen om de bewandelde paden over te slaan en om je eigen route te kiezen. Om er bewust voor te kiezen om geen lemming meer te zijn. Je zal veel weerstand ontvangen vanuit je omgeving. Niet iedereen zal je begrijpen of je steunen. Maar geloof me, uiteindelijk is het meer dan de moeite waard. Ondanks de kosten die zo'n keuze met zich meebrengen.

Nagenoeg iedere dag knijp ik in mijn arm om te checken of ik niet droom. Je gevoel volgen en datgene doen waar je echt goed in bent, dat is goud waard! Of het nou een eigen bedrijf betreft of een baan in loondienst... het principe blijft hetzelfde; Gewaardeerd worden om wie je echt bent. Erkent worden voor je talenten. Meehelpen een probleem op te lossen dat je aan het hart gaat. Daar gaat het om! En het mooiste is... iedereen heeft het in zich, daar ben ik van overtuigd!

Herken je jezelf in dit verhaal? Ben jij ook een young professional die aanvoelt dat 'ie meer kan laten zien aan de wereld? Durf je kritisch te kijken naar jezelf en heb je het lef om het roer om te gooien? Dan wil ik je uitdagen.

Want ondanks dat ik je niet ken heb ik vertrouwen in je. In wie je bent, je talenten en jouw visie. Ik geloof in je. Dus wat ik wil voorstellen is dat je een half uur van je tijd eens investeert in jezelf. Je mag me een half uur kosteloos bellen, zonder verplichtingen. Leg je dilemma voor. Vertel je twijfels en je angsten, maar ook je dromen en ambities. In dat half uurtje luister ik naar je en geef ik je een advies op maat zodat je weer geïnspireerd raakt. Misschien is dat net even dat duwtje in de richting dat je nodig hebt. Even dat professionele klankboord die misschien jouw situatie wel beter herkent dan dat je zou verwachten.

Want de wereld heeft jouw talenten nodig... juist nu.

online-video

Wat loopbaancoaching voor jouw bedrijf kan betekenen

Als loopbaancoach ben ik inzetbaar als Chief Happinness Officer waarbij ik jonge bedrijven in de omgeving van Amsterdam ondersteun in het verhogen van het werkplezier. Want blije werknemers... wie wil dat nou niet?

Blije werknemers zijn productiever, innovatiever, minder snel (langdurig) ziek en blijven langer bij de werkgever werken. Buiten dat zijn bedrijven met blije werknemers aantrekkelijker voor het aantrekken van nieuw talent.

Mijn specialisatie ligt omtrent :

  • talentgericht werken (datgene doen waar je goed in bent)
  • zingeving (datgene doen wat nuttig aanvoelt)
  • millennials (geboren tussen 1980 en 1990)

Dus heb jij dat jonge en energieke bedrijf en je bent benieuwd wat loopbaancoaching voor jouw organisatie kan betekenen? Neem dan gerust contact met me op.

PS. Heb jij de ufo al in het filmpje gespot?

Waarom je de passie beter voor tussen de lakens kan bewaren…

Waarom je de passie beter voor tussen de lakens kan bewaren…

Niet dat ik hier de rol van seksuoloog aanneem. Wat jij tussen de lakens uitspookt ligt helemaal bij jou. Maar als loopbaancoach word ik doodgegooid met vragen over het terugvinden van de passie met betrekking tot werk. En als mijn cliënten het niet aan me vragen, dan wordt mijn sociale media wel vol geknald met berichten van collega coaches over hoe ze binnen no time jouw passie gevonden hebben. Prettig om je passie weer snel terug te vinden als jullie je onder de lakens bevinden, niet zo’n best idee als je op zoek bent naar een nieuwe baan. Laat het me uitleggen.

Passie… mag het een onsje meer wezen?

Het lijkt wel het mode woord van het afgelopen decennia. We worden doodgegooid met talloze betekenisloze marketingkreten over passie. Over hoe het brood van bakkerij X met passie wordt gebakken. In de fabriek. Door een machine. De kracht van het woord passie is kapot gemarket. En ja, ik neem de kwestie dermate hoog op dat ik  hiervoor zelf een woord bedacht heb; gemarket.

Definitiebepaling

Heldere communicatie is fijn. Helemaal als het om jou en mij gaat. Daarom wil ik kort met je doornemen wat ik  onder passie versta. Dit zorgt er namelijk voor dat de strekking van dit artikel helemaal duidelijk is.

Onder passie versta ik dat iemand met volle overgave en energie met plezier ergens aan werkt. Dat iemand die met z’n passievolle activiteit bezig is de tijd helemaal vergeet en volledig op gaat in de activiteit. Begrijp me niet verkeerd, dit mag tussen de lakens plaatsvinden, maar daar gaan zowel ik als dit artikel niet over.

Waarom zijn wij (en niet originele marketeers) zo tuk op passie?

In een tijdperk waarin steeds meer geautomatiseerd wordt verlangen we naar authentiek geproduceerde producten. Door een vakman. Of vakvrouw. Ook geloven we dat passie het heilige ingrediënt is om echte motivatie op te wekken en om kwaliteit neer te zetten. Passie is als de benzine voor de motor. Het opent nieuwe wegen en brengt creativiteit op ongekende hoogten, allemaal met passie als solide basis. Wederom, zal tussen de lakens allemaal wel kloppen. Maar of passie ook moet dienen als voorwaarde voor de loopbaan?

Met passie lijken we een bezieling te willen portretteren. Zonder passie is het een ‘one size fits all’ oplossing, geautomatiseerd en standaard.

Het ‘live life to the max’ principe

Sinds de jaren ’90 worden wij simpele zielen in het Westen gebombardeerd met prachtige (marketing)kreten als ‘het universum draait om jou!’ en ‘jij bent verantwoordelijk voor jou succes!’ of het ‘jij bent uniek!’ concept.

De transitie van ‘tja wat doe je eraan want het is God’s wil’ naar ‘jij bent verantwoordelijk voor jouw succes’ principe startte in de jaren ’60 met de groei van de welvaart. We hadden na de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog en de groeiende welvaart simpel gesteld dat we geen God meer nodig hadden. In in de jaren ’90 ontwikkelde dat principe zich tot het individualistische concept wat het nu is.

Anders gezegd; als je leven niet iedere dag als een Fanta reclame is, dan doe je iets fout. Een leven vol passie zeg maar. Het is maar even dat je het weet.

Passie in je loopbaan

En zo moet het concept ‘live life to the max’ of het principe dat alles doordrenkt moet zijn met ‘passie’ overal worden toegepast. Dus ook in ons werk. Deze wens geldt helemaal voor de zogenaamde millennials generatie, geboren is tussen pakweg 1980 en 1995. Laten we daar even kort op in gaan.

Millennials

Voor deze generatie zijn een aantal  zaken belangrijk als we kijken naar de professionele ontwikkeling. De millennial zoekt :

  • werk dat een impact levert aan de wereld;
  • flexibiliteit;
  • leiderschap (en geen baas);
  • groei en ontwikkeling.

Je werk moet leuk zijn. Je werk moet vol passie worden uitgevoerd. En dan vinden we het vreemd dat er zoveel millennials een burn-out hebben? Wil je daar meer over lezen, check dan mijn essay ‘Waarom je burn-out niet jouw schuld is!‘.

Het verschil tussen ‘doel’ en ‘resultaat’

De vraag is of passie een op zichzelf staand principe is, of dat passie het resultaat is van iets. En ik geloof ten zeerste dat passie niet opgezocht kan worden. Passie is iets dat ontstaat. Net zoals het idee dat je zoekt naar liefde. Liefde ontstaat en is en reactie.

We gaan ergens met passie aan werken als we een enorme motivatie voelen om het probleem op te lossen dat opgelost dient te worden. Past dit probleem bij wie we zijn en waar we voor staan, dan wordt onze interne supermotor  aangezet en merken we dat we vol passie aan het werk gaan.

Passie was niet nodig om met passie te gaan werken omdat passie het resultaat was van iets. Niet een op zichzelf staand doel. Je merkt dat je met passie ergens aan werkt, het is een resultaat en geen doel.

Ga dus niet…

Op zoek naar jouw passie. Want dat is een zoektocht naar zoiets vaags en vreemds. Wederom, ergens met passie aan werken is het gevolg. Want als ik je nu zou vragen wat je passies zijn zou je daar dan antwoord op kunnen geven? En als je dat kan, hebben we het dan over interesses? Ik kan je verklappen dat ik erg gepassioneerd kan luisteren naar het album Sgt. Peppers Lonely Heartsclub Band (The Beatles)… maar dat staat volledig los  van het werken met passie. En interesses veranderen naarmate we ouder worden.

Ga dus niet op zoek naar passie in je werk!

Wat dan wel?

Ga op zoek naar werk waarbij je mee kan helpen een probleem op te lossen dat je aan het hart gaat. Wat speelt er binnen jouw gemeenschap, stad, doelgroep, etc. wat jou raakt. Welk probleem houdt jou ’s nachts wakker? Over welk probleem kan jij vurig een pleidooi houden?

Je zal merken dat als je ergens aan werkt waarvan je merkt dat het :

  • … een probleem oplost wat je raakt;
  • … aansluit bij wie je bent en waar je voor staat;
  • … mee bouwt aan ‘iets groters dan jezelf;’

… dat je ineens vol passie, toewijding en enthousiasme aan het werk bent.

Eindconclusie

Ga niet op zoek naar passie, maar laat de passie jou vinden. Heb vertrouwen in het proces. Bedenk wat jij kan betekenen voor de wereld. Onthoud dat passie een resultaat is en geen doel.

'You are not your resume, you are your work!'

‘You are not your resume, you are your work!’

Deze inspirerende titel kwam ik op LinkedIn tegen van één van mijn connecties. De uitspraak prikkelde mij, want zijn we ons werk? Bepaalt het type werk dat we doen wie we zijn, waar we voor staan en waar we in geloven? Ondanks dat de verscheidene media ons anders doen geloven ben ik van mening dat we niet ons werk zijn. Sterker nog, ik denk dat dit soort positief bedoelde uitspraken meewerken aan het hoge aantal burn-outs dat vooral onder millennials lijkt plaats te vinden. Hoe zit dat?

De post van de dame bleef uiteraard niet alleen bij een titel. Haar stuk eindigde, wederom in het Engels, met de zin 'Remember, your work has to be amazing!'. Mijn eerste reactie daarop was "En anders wat..?". Het lijkt erop dat we ons, volgens deze recruiter, niet alleen identificeren met onze functietitel maar daarbij ook de lat extreem hoog moeten plaatsen. Want alleen dan is het goed. Waarom voor een zesje gaan als je ook een negen kan halen, toch?

In eerste instantie zou je denken dat de zin waarin het werk fantastisch moet zijn perfect zou aansluiten bij mijn visie als loopbaancoach. Je bent tenslotte op deze aarde om het maximale uit jezelf te halen. En volgens wie zou je dat moeten doen? Voor jezelf? Je werkgever of de maatschappij? Of is het om de buitenwereld te laten zien hoe geweldig je het doet. Want in de huidige maatschappij lijkt het de standaard om acceptatie van buitenaf te gebruiken als brandstof voor in de motor van ons zelfbeeld en lijken we te zijn vergeten dat echte tevredenheid uit onszelf komt. Een samenleving dat gericht is naar de buitenkant en de binnenkant achterwege laat.

Veel jongvolwassenen die na hun studie op de arbeidsmarkt aankomen komen vaak van een koude kermis thuis. De baan die ze hebben lijkt toch niet echt aan te sluiten bij de verwachtingen. De druk kan te hoog liggen, de werkcultuur kan hard zijn en misschien zijn de werkzaamheden wel leuk, maar niet 'amazing'. Honderd jaar geleden konden we nog God de schuld geven hiervan, het was tenslotte zijn plan en daar had je je maar aan te houden. Tegenwoordig moet God plaatsmaken voor het individuele gedachten proces waardoor het joúw verantwoordelijkheid is. En je wilt toch iedere dag het beste uit jezelf halen? Je wilt toch iedere dag meer? Je wilt toch iedere dag 'amazing' maken?

We lijken, bewust of onbewust, een enorme prestatiedruk op onze schouders te willen leggen. Niet omdat het moet, maar omdat het verwacht wordt. 'Succes is een keuze', wordt weleens gezegd. Alleen wordt er dan niet bij verteld wat 'succes' daadwerkelijk betekend. Nogal vaag begrip zonder context. Doordat we maar steeds het maximale uit onszelf moeten halen, extreme resultaten moeten bereiken en het leukste werk ooit moeten hebben vragen we op emotioneel vlak behoorlijk wat van onszelf. Want wat nou als je werk leuk is maar niet fantastisch? Wat nou als je een kleine bijdrage hebt geleverd aan een betere wereld maar niet het 'ei van Columbus' zelf hebt bedacht? Dat constante gevecht met onszelf, de constante drang naar professionele ontwikkeling met de bijbehorende acceptatie op sociaal vlak, de constante zoektocht naar de perfecte werkgever... het put ons uit. Emotionele vermoeidheid.

Wat zou er gebeuren als we de laatste zin zouden veranderen naar 'Remember, be content with your job!'. Zouden we niet moeten kijken naar 'tevredenheid' in plaats van 'fantastisch'? Dat werk niet fantastisch hoeft te zijn om voldoening te halen uit je werk. Dat het ok is om kleine ontwikkel stapjes te maken. Dat het ok is als je omgeving niet met open mond en jaloezie aanhoort hoe geweldig jouw baan is. Maar dat je tevreden bent. Content. En dat we de lat met kleine stapjes kunnen laten stijgen, zodat we het hebben over een organische professionele ontwikkeling. Door bijvoorbeeld ervaring op te doen en door het maken van fouten. Tja, dat kost tijd. En moeite. En misschien wat schaamte- en baalmomenten. Vallen en opstaan. Ondanks dat tijd gezien wordt als schaarste ( "Oei wat heb ik het druk!") wil ik je graag het tegendeel aanbieden; je hebt tijd genoeg. Want zo kan je groeien in je functie. Alles is niet vanaf dag één gelijk perfect. Doordat je jezelf leert kennen kan je jezelf beter presenteren op je werk, zonder dat je het onmogelijke van jezelf en van je werkgever vraagt.

Laten we nou eens ons werk niet leidend maken in ons leven, maar laat het nou eens een onderdeel zijn van ons. Als je een timmerman bent bèn je geen timmerman. Veertig uur in de week doe je timmerman werkzaamheden. En wat doe je alle andere 128 uur die in een week zitten, met uitzondering van slapen? Misschien ben je naast timmerman ook een partner en/of een geliefde. Allicht ben je ook vader, een goede vriend, een zoon en een buurman. Er zijn zoveel verschillende rollen die we aannemen in ons dagelijks leven dat het te simpel lijkt om onszelf puur en alleen te identificeren met onze baan. En welke van deze rollen staat het dichtst bij je? Bij welke rol voel je jezelf authentiek, dat je niet een karikatuur van jezelf hoeft te spelen?

Dus ik zou de titel willen veranderen naar : 'You are not your jobtitle, you are you.'.