Van de week kwam ik een post tegen op LinkedIn van een astrologe. Ze omschreef in haar post dat ze binnenkort een boek gaat uitbrengen en deelde vol trots haar ontwikkelingen hierin. De post triggerde een vraag in me die al jarenlang sluimert tussen mijn dagelijkse gedachten. Hoe zit dat toch met astrologie? Hoe kan het dat planeten en sterren invloed op ons kunnen uitoefenen en waarom zijn er zoveel mensen die er baad bij hebben? Van de bodem van m'n hart kan ik stellen dat ik er geen snars van snap.
Het kritische deel in mij zoekt een verklaring en er lijken best een aantal plausibele verklaringen voor handen te liggen als je kijkt naar de noodzaak van astrologie. Wij mensen hebben namelijk graag grip op onze toekomst. Hoe beter we weten wat we kunnen verwachten, hoe beter we ons kunnen voorbereiden op wat gaat komen. Dit oude oer systeem van ons heeft ons evolutionair gezien heel veel gebracht. Door patronen te herkennen in bijvoorbeeld het weer, of in de sterren die zich iedere nacht presenteren, proberen we 'zin' te vinden in wat er om ons heen gebeurt. Om er grip op te krijgen zodat we het kunnen manipuleren. Of in ieder geval om ons te kunnen voorbereiden op rampspoed.
Of echte astrologie de toekomst voorspeld weet ik niet. Er blijkt namelijk wel een enorm verschil te zijn tussen de astrologische voorspellingen in je lokale weekblad en een astrologische voorspelling door een deskundige.
Het idee dat je middels astrologie de toekomst kan voorspellen ondervind veel weerstand bij mij. En dat geldt voor iedere vorm van toekomstvoorspelling, met uitzondering van de weersverwachting. Waarom ontstaat er zoveel interne weerstand bij me als ik hieraan denk? Omdat ik dan vrees dat mijn toekomst al vast ligt. Dat mijn vrije wil een illusie is. Dat het al eeuwen lang gepland stond dat ik deze blog zou schrijven, terwijl ik vanochtend toch echt bij mezelf dacht dat het een goed idee zou zijn. Was het echt mijn idee of was het altijd al de bedoeling geweest? Dat alles in de historie van mij en de wereld heeft moeten leiden tot het schrijven van deze blog? Natuurkundig gezien is dat zeker mogelijk, maar ik voel me super onprettig bij het idee.
De weerstand en de neiging om dit als directe flauwekul te bestempelen zegt in dit geval meer over mij dan over datgene waar ik weerstand in ervaar.
De astrologe schreef verder. In haar post vertelde ze dat ze gratis een op maat gemaakte astrologisch profiel voor je kon opstellen. Dat je karakter, talenten en voorkeuren te verklaren zijn middels de planeten en de sterren. Dat je jezelf echt leert kennen door te luisteren naar datgene wat het universum jou bij je geboorte heeft geschonken.
En allicht raad je het al. Ook hier ondervind ik weerstand in. Want hoe is het mogelijk dat de planeten invloed hebben op wie ik ben en wat ik doe? Heb ik dan wel een eigen karakter, of hebben de planeten dat even voor me bepaald? (Proef je mijn weerstand al?)
Een hele tijd terug dacht ik een verklaring te hebben gevonden; namelijk dat het magnetisch veld van een planeet invloed uitoefent op ons zenuwstelsel. Hoezo dat? Omdat data van ons brein naar ons lichaam wordt verstuurd met kleine stroomstootjes. En mijn Havo natuurkunde leerde mij dat magnetisme en electriciteit aan elkaar gekoppeld zijn. Iets met een spoel of zo."Bingo!" dacht ik, maar bleek later door iemand anders snoeihard naar het land der fabelen te worden verwezen.
Net zoals de drang naar het voorspellen van de toekomst ervaren wij mensen ook de drang om erkent te worden voor wie we zijn en wat we doen. Velen van ons delen dan ook op Facebook hun onderzoeksresultaten van een algoritme die bijvoorbeeld middels het invoeren van je naam een exacte weerspiegeling van jouw karakter kunnen weergeven. "Wow! Dit ben ik! Ongelooflijk!" staat er dan bijgeschreven door de des betreffende persoon. Dat zo'n algoritme dat kan lijkt me sterk. Ik vermoed eerder dat, als de wens en het geloof erin maar sterk genoeg, je blindelings gelooft welke algemeenheden het algoritme op je afvuurt. Selffullfilling prophecy. Of willen lezen wat je wil lezen.
Dat we in een wereld leven waarin onze authentieke zelf soms plaats maakt voor een karikatuur van onze persoonlijkheid is mij bekend. Ook ik kom dit dagelijks bij mijn cliënten tegen. "Wie ben ik?" of "Waar liggen mijn talenten?" zijn vragen die steevast als leidraad dienen voor het gros van de loopbaantrajecten. Dat we onszelf, in de waan van de dag, anders voordoen dan dat we eigenlijk zijn is een pijnlijk maar realistisch feit. Het willen voldoen aan de eisen van een ander om zo te worden geaccepteerd blijkt een duistere illusie die we ons keer op keer zelf wijs maken. Misschien dat we daarom juist zo vastgrijpen aan modellen en theorieën die onze persoonlijkheid omschrijven. Dat we zo wanhopig zoeken naar onze essentie dat we zelfs een algoritme dit oordeel toeschrijven. En of dat nou via een Facebook app gaat of via een astrologische verklaring, we lijken houvast te zoeken in deze verwarrende tijden.
Of de astrologie echt kan omschrijven wie ik ben en waar ik voor sta weet ik niet. Het gevoel kruipt bij mij naar boven dat we een stuk verantwoordelijkheid van ons karakter afschuiven naar de sterren en planeten. "Tja, ik ben nou eenmaal een steenbok hè." is natuurlijk een waardeloos excuus voor gedrag dat niet tof is. Lijken we een stuk verantwoordelijkheid te willen afschuiven naar iets dat buiten ons ligt? Of dat we onze mooie karaktereigenschappen toedichten aan de stand van de planeten? Ook dit botst met wie ik ben en waar ik voor sta, omdat ik sterk geloof in de eigen verantwoordelijkheid.
Als laatste voorbeeld, voordat ik naar de eindconclusie ga, wil ik het hebben over reiki. Een docent van de opleiding die ik heb gevolgd om gecertificeerd loopbaancoach te worden verkondigde op hetzelfde sociale media platform aan dat hij vol trots zijn Reiki 2 diploma had gehaald. Super tof voor hem. Maar eh... past dat spirituele wel bij datgene wat ik geleerd heb op de opleiding? Gaat hij nu chakra's reinigen en ons aura raadplegen om het meest vitaliserende- en zingevende loopbaanperspectief te ontrafelen? Past deze pseudo wetenschappelijke benadering wel bij ons vak als loopbaancoach?
Allicht wel. Want ondanks dat ik weinig af weet van reiki wil het niet zeggen dat reiki complete onzin zou zijn. Sterker nog, gezien de enorme vakkennis en wijsheid die ik van hem heb mogen ontvangen zou ik verwachten dat hij precies weet wat hij doet. Ik heb dan ook tot op de dag van vandaag diep respect hem.
En ook ik heb vreemde dingen meegemaakt met energiestromen van mensen. Zo heb ik eens, volledig onbewust, iemands intense emotionele pijn en verdriet weggehaald door mijn hand op deze persoon te leggen en in een soort mantra te zeggen dat ik haar pijn wilde overnemen. Ze lag rillend op bed, koud van verdriet. Er gebeurde vreemde dingen. Eerst begon mijn schouder te trillen... en toen mijn bovenarm.... en uiteindelijk de hand die verbonden was met haar. Ik voelde een warmte door mijn armen heen stromen. Ik wist niet wat er gebeurde en besteedde er ook geen aandacht aan. Een paar minuten later zei ze dat ze zich weer ok voelde. Vervolgens lag ik, waarom weet ik niet, in foetus houding op het bed te rillen van de kou. En had ik twee dagen intens liefdesverdriet. Terwijl mijn relatie met mijn vriendin toen helemaal in orde was.
Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat me overkomen is die avond. Maar het is in ieder geval een mooi verhaal en een bijzondere ervaring. En misschien is dat al een verklaring. Is het goed zoals het is.
Natuurlijk kan ik me laten leiden door mijn weerstanden. Hard van de daken schreeuwen wat ik er wel allemaal van vind. Dat astrologie en reiki pure onzin zijn. Dat er geen wetenschappelijk bewijs voor is. Dat men moet ophouden met dit soort onzin te verkondigen.
Maar, zo leerde de docent mij, wees een OEN. "Nou lekker dan." dacht ik toen hij dat zei, lichtelijk gekwetst in mijn vertrouwen betreffende mijn intellect. Maar het bleek om wat anders te gaan. Om 'open', 'eerlijk' en 'nieuwsgierig' te zijn.
En dat is tof als je dat doet! Ik besloot dan ook om de astrologische dame vragen te stellen over astrologie. En je raadt het al; ze gaf uitgebreid antwoord. Zo leerde ik weer wat bij. Door met een bijna kinderlijke naïviteit open te staan voor wat ze doet en met respect benader kom je zoveel meer te weten. Want mijn mening... ja die ken ik wel. Maar als ik vragen stel word ik misschien wel weer een beetje wijzer.
Vingerwijzen. Oordelen. Meningen. We zitten er vol mee. En in onze huidige tijd wordt er verwacht dat we op assertieve wijze hiermee omgaan. Dat we direct onze, vaak nutteloze, mening op de ander afvuren. En wat is dat dan een gemiste kans! Want juist door open te zijn, (kritische) vragen te stellen en zonder oordeel iets of iemand te benaderen kan je zoveel leren. Je bouwt aan een fundatie van empathie en wederzijds begrip. Je brengt werelden dichterbij elkaar in plaats van ze af te stoten.
En zo hebben deze twee mensen, de astrologe en mijn oud docent, het beste in mij wakker gemaakt de afgelopen dagen. Door mijn weerstanden te onderzoeken. Door niet uit te gaan van aannames en overtuigingen maar door vragen te stellen. Door open te staan voor hun. Om zo een beter mens te worden.
Misschien kan de astrologe, als ze dit leest, deze houding wel verklaren middels de astrologie. Ik ben geboren op 12 februari 1982 in Amstelveen rond twee uur 's middags. Wie weet als ze deze data gebruikt dat ze allang wist dat ik deze grondhouding had. Of dat ze weet waar de OEN houding mij gaat brengen. Wie weet.
En beste docent, als je dit leest, ik heb volgens mij nog een consult tegoed. Misschien vind je het leuk om me van alles te vertellen over reiki. Zodat ik, met baby stapjes, een klein beetje wijzer mag worden.
