Tag: talentgerichtwerken

Waarom jezelf zijn ook goed is voor anderen

Waarom ‘jezelf zijn’ ook goed voor anderen is

Posted on by Matthijs

Het is een term waar we tegenwoordig maar moeilijk omheen kunnen; authenticiteit. Niet alleen schrijven alle glossy's er al jaren over, ook recruiters en coaches gebruiken dit begrip. Het lijkt erop dat er steeds meer vraag is naar authentiek gedrag. Maar wat houdt dat nou precies in, dat authentiek zijn? En waarom is het achterhalen van wat nou echt authentiek gedrag is nou zo lastig?

Enige tijd geleden zag ik een post voorbij komen van collega coach Ilse van de Burgwal. Ze heeft een programma dat ze aanbied onder de noemer 'Be Bold, Be Brave, Be You', een programma om de authenticiteit van de deelnemers te bevorderen. Mijn professionele hart maakte een sprongetje, want ik ben groot voorstander van het vergroten van de authenticiteit van mensen. En hoe meer collega's hier aandacht op vestigen, hoe beter!

Wel moest ik glimlachen toen ik de titel van haar programma las. De titel 'Be Bold, Be Brave, Be You' lees ik als gebiedende wijs. Zo van 'Doe dit, Doe dat, Doe zus'. Maar als iemand jou de opdracht geeft om authentiek te zijn (Be You), ben je dan wel authentiek? Tenslotte wordt het je opgedragen en het was niet jouw keuze. De stimulans komt van een externe en is dus niet authentiek (vanuit jezelf). Vergelijk het maar met de zin "Volg mijn advies maar op, neem nooit advies aan van anderen!'. En hier ontstond in mijn gedachten een paradox, welke de glimlach op mijn gezicht toverde.

Welk deel van ons gedrag is aangeleerd en welk deel van ons gedrag is authentiek? Hiervoor verwijs ik graag naar het 'nature nurture' principe waarin men stelt dat een deel van onze persoonlijkheid al vast ligt in de genen (nature) en een deel wordt gevormd middels opvoeding (nurture). Zouden we dan, als we echt authentiek willen zijn, volledig af moeten van 'nurture'?

Mensen zijn sociale wezens. Een individu zou geen enkele overlevingskans hebben in de wildernis. We zijn als mensheid zo ver gekomen door onder andere samen te werken in groepsverband. Uiteraard spelen er nog veel meer factoren mee die een rol hebben gespeeld in de evolutie van de mens, maar het principe dat we als mensen in groepsverband floreren is nu relevant.

Zodra mensen bij elkaar komen in groepsverband ontstaan er zogenaamde ongeschreven leefregels. Dit kunnen basale regels zijn als 'je steelt niet van een ander' of 'je vermoordt niemand binnen de groep'. Klinkt logisch, maar zelfs dit soort eenvoudige leefregels zorgen ervoor dat de groep in bedwang blijft. Deze regels spreken niet per definitie voor zich, maar worden aan ons opgedrongen. Door je te houden aan deze leefregels vergroot je de kans op acceptatie van de groep. Dit principe vond al tienduizenden jaren geleden plaats onder gemeenschappen en dat principe werkt vandaag de dag nog net zo.

We passen ons dus graag aan naar de leefregels van de groep om onze overleving te vergroten. Vandaar ook dat we gevoelens als schaamte ervaren. We ervaren -meestal- plezier of genot middels een activiteit die niet geaccepteerd wordt binnen de leefregels van de groep. En dan schamen we ons. Deze schaamte helpt ons om ons gedrag aan te passen zodat we weer binnen de kaders van de leefregels kunnen functioneren.

Een mooi staaltje der evolutie dus, dat aanpassingsvermogen jegens de leefregels van de groep. Maar is dit systeem anno nu nog wel per sé noodzakelijk? Zoals ik eerder schreef is een individu in de wildernis hopeloos verloren, maar in theorie is een individu anno nu in de grote stad niet per definitie verloren. Je kan volledig op jezelf leven zonder dat je overleving op het spel staat.

Toch passen we ons nog steeds flink aan richting onze omgeving. Ik kom vaak cliënten tegen in mijn praktijk die per toeval in een werkgebied terecht zijn gekomen. Iets met erin rollen denk ik. Terwijl ik dan praat met een cliënt merk ik dat de persoonlijke waarden en talenten niet de ruimte krijgen binnen de bedrijfscultuur van de organisatie. De cliënt moet steeds op de tenen lopen omdat deze het gevoel heeft een karikatuur van zichzelf te moeten spelen. Vaak spelen dan vraagstukken omtrent zelfvertrouwen een grote rol.

Ook ik kijk dus in dit soort gevallen naar wie de cliënt daadwerkelijk is. Ik vergeet even de 'nurture' en kijk naar de 'nature'. Welke persoonlijke karaktereigenschappen zijn aanwezig? Welke waarden zijn belangrijk voor de persoon? Welke talenten of kernkwaliteiten worden onderbenut? Door dit te onderzoeken komen we dichterbij de authentieke persoon.

Wat ik versta onder authenticiteit? Dat zijn de karaktereigenschappen die je hebt die niet gevormd zijn door je omgeving. Het zou dus niet uitmaken of je in 1985 geboren bent in Haarlem, 1367 in Moskou of 294 BC in Peru. Het betreft het deel van jouw persoonlijkheid die jou in de kern en essentie omschrijft. Iemand die van nature zorgzaam is zal dat ook altijd zijn geweest, om maar eens een voorbeeld te geven.

Maar natuurlijk speelt onze omgeving een continue rol in de vorming van ons karakter. Het is dus zaak om te handelen vanuit authenticiteit zonder daarbij de sociale leefregels van de groep te ondermijnen. Volledig authentiek zijn zou kunnen betekenen dat je puur en alleen maar doet wat jij zou willen, hier ben ik geen voorstander van. Vanuit mijn perspectief zet je je authenticiteit in om, op jouw manier, bij te dragen aan de wensen van de groep. Zo creëer je een win-win.

"Is het belangrijk om authentiek te zijn?", ze klonk de vraag op een post van Dounia Maakor. Ze had namelijk een bericht geplaatst op LinkedIn met de mededeling dat ze een boek ging schrijven omtrent authenticiteit. En wederom was ik enthousiast over dit idee! De vraag onder de post van Dounia was van Maarten Freriks, een collega in de loopbaancoaching die een evidence based methodiek hanteert.

Dounia antwoordde van wel. Ze gaf aan dat het niet authentiek handelen schadelijk kon zijn voor de gezondheid en dat het essentieel is voor de samenwerking met anderen. Ondanks dat ik me kon vinden in haar antwoord wilde ik het woord 'essentieel' vervangen door het woord 'wenselijk'. Ik antwoordde namelijk daaronder dat authenticiteit niet 'belangrijk' is. Je kan, hypothetisch, tachtig jaar oud worden en je hele leven lang een karikatuur van jezelf hebben gespeeld. Maar zou het leven van jezelf en je omgeving niet veel mooier zijn geweest als je echt authentiek kon zijn?

Iedereen wordt geboren met unieke talenten. Ieder van ons voelt iets aan of heeft begrip ergens van wat we van kinds af aan met ons meedragen. Dit zijn, zoals ik ze noem, cadeautjes. Het is logisch dat er binnen een groep mensen verschillende talenten aanwezig zijn, zo kan iedereen elkaar aanvullen. Het is dan ook vreemd dat we anno nu vooral druk bezig zijn om te leven zoals onze idolen dat doen. Dat we zo graag een karikatuur aannemen om maatschappelijke status te verkrijgen, zonder dat we de cadeautjes die we gekregen hebben bij onze geboorte constructief kunnen inzetten.

En daarom ben ik ook zo fan van 'talentgericht werken'. Omdat je dan juist wel deze cadeautjes inzet, de zogenaamde soft skills. Ik stimuleer mijn cliënten om de aangeboren talenten in te zetten op de arbeidsmarkt en om deze talenten heen vaardigheden te ontwikkelen die het talent de ruimte geven. Zodra je dat doet merk je dat alles zoveel simpeler en beter gaat. Werk wordt weer ineens leuk en uitdagend. Het zelfvertrouwen groeit en de kwaliteit van je werkzaamheden is van ongekende hoogte.

En dan wint iedereen. Jij, maar ook de ander. Iedereen plukt de vruchten. Door gewoon authentiek te zijn.

Waarom de weg van de minste weerstand helemaal niet zo verkeerd is

Waarom de weg van de minste weerstand helemaal niet zo verkeerd is

Posted on by Matthijs

Het onweerde. Ik liep even snel naar de supermarkt met een paraplu in de hand. Ik hoorde gerommel hoog in de lucht terwijl de regendruppels ritmisch tikte tegen de paraplu Ik bedacht me hoe stupide het zou zijn om nu op een groot open veld te lopen.  Op het moment dat de bliksem inslaat kiest deze altijd de weg van de minste weerstand. Als ik dus loop, met paraplu, over een uitgestrekte vlakte, dan zal de bliksem mijn paraplu als eerste willen bereiken. Deze is het dichtste bij en is dus de weg van de minste weerstand. Jep, da's een vreemde gedachtegang. En zo dwaalde mijn gedachten, terwijl ik stapsgewijs richting de winkel liep, af.

Ik realiseerde me dat vrijwel alles in de natuur de weg van de minste weerstand kiest. Water dat zich vormt tot een rivier kiest -je voelt 'm al aankomen- de weg van de minste weerstand. Alsof de rivier bij zichzelf bedenkt hoe die zo snel mogelijk bij de zee kan uitkomen. Zonder al te veel moeite. Of uitdagingen. Nou heeft water uiteraard geen gedachtegang, maar zo werkt het wel.

Vreemd hoe wij dan als mensen onszelf tegenwoordig een steeds hogere druk opleggen. We moeten altijd beter zijn dan gisteren. Waarom een acht halen voor een toets als je ook een negen kan halen? Work hard, play hard! Succes is een keuze! Dat soort uitspraken. We worden juist aangespoord om niet de makkelijke weg te kiezen. Je moet en zal de moeilijke weg kiezen. Om jezelf uit te dagen. Om de wereld te laten zien hoe hard je je best doet, Om maar constant je grenzen te verleggen. Je geluk ligt buiten je comfort zone! Tja, dat dus.

Mijn fantasie ging met me aan de haal. Terwijl ik nog steeds buiten liep stelde ik mezelf een scenario voor waarin een groep leeuwen bij elkaar kwam om nieuwe jaagtechnieken te bespreken. Of een zelf in elkaar gezette hindernisbaan voor de zebra's zodat ze beter konden leren vluchten. Want als die leeuwen nu aan het trainen zijn, dan moeten de zebra's natuurlijk wel bij blijven. Ik zag een groep gorilla's voor me die een cursus 'vlooien voor beginners' aan het volgen waren. Of een groepje merels die middels hun zangclubje proberen om voortaan in canon te zingen.

Hoe komt het toch dat we onszelf zo loskoppelen van het gene wat eigenlijk heel natuurlijk zou moeten aanvoelen? We laten ons gek maken door memes op de sociale media die ons zogenaamde inspiratievolle quotes aanbied. Of eigenlijk door de strot dauwt. Toch voelen we er ons door aangetrokken. De krachtige uitspraken spreken ons cognitief denkvermogen aan. Tja,  dat klinkt wel logisch. Maar is dat ook zo?

Iedereen op deze aardbodem wordt geboren met zogenaamde talenten; karaktereigenschappen die ons omschrijven. Sommige mensen zijn van nature zorgzaam terwijl andere mensen van nature weer erg analytisch zijn. Weer andere mensen zijn van nature creatief en anderen zijn gedreven. De natuur levert ons een prachtige mix van verschillende talenten en karaktereigenschappen zodat we elkaar kunnen aanvullen in groepsverband. Maar laat het nou net zo zijn dat we, in onze huidige maatschappij, bepaalde karaktereigenschappen hoger inschalen dan andere. Gedrevenheid. Risicovol gedrag. Extraversie. Winnaarsmentaliteit. Allemaal termen die anno nu erg tot de verbeelding spreken. Binnen ons huidige economische stelsel komen deze karaktereigenschappen volledig tot hun recht. En dan wordt je beloond met veel welvaart en status.

We laten ons dus maar al te graag de les lezen door een relatief klein selectief groepje mensen die ons wel even vertelt hoe het leven in elkaar steekt. We kijken tegen deze mensen op en willen hun gedrag kopiëren. En dus klikken we massaal op de like knop zodra zo'n 'pseudo-goedbedoelde meme' weer onze tijdlijn passeert. We moeten iedere dag een betere versie van onszelf laten zien. Want de meme zegt dat dat zo is.  Of dat videootje van een Hollywood ster die van niks naar absolute rijkdom ging. En dat het allemaal maar bestaat uit hard werken en niet opgeven. Als iedereen miljonair zou worden van hard werken en niet opgeven; dan waren de kinderen in de textielfabrieken in Bangladesh nu zo'n beetje de rijkste kinderen ter wereld. Of zouden alle verpleegkundigen en verzorgende in Nederland een enorm vermogen hebben vergaard. Ik geloof dat deze popie-jopie uitspraken een steeds grotere 'bullshit factor' beginnen te ontwikkelen.

Een ontwikkeling, persoonlijk of professioneel, is nooit een recht stijgende lijn. Op sommige momenten ontwikkelen we omdat het leven ons uitdagingen voorschotelt. Op andere momenten in ons leven kabbelt alles rustig door. En soms doen we ook weer een stap terug en stappen we in onze valkuil. Een mensenleven, met al haar levenslessen is een chaotisch gegeven. Soms moeten we bij schakelen naar een hogere versnelling, soms kunnen we rustig doorrijden in de versnelling waar we al in zitten.

De weg van de minste weerstand. Het klinkt allicht aantrekkelijk. En dat is het ook, vaak omdat de antwoorden die we zoeken in ons leven eenvoudiger zijn dan dat we denken. We hebben een gave om situaties die we meemaken moeilijker en ingewikkelder te maken dan dat eigenlijk nodig is. Wat zou er gebeuren in je leven als je besluit om vaker voor de makkelijkste oplossing te gaan? Dat je kiest voor een strategie die dicht bij je ligt? Dat je niet kiest voor de weg van de meeste weerstand maar dat je de grenzen van je comfortzone op zoekt. De weg van de minste weerstand symboliseert voor mij dan ook de weg die natuurlijk aanvoelt voor je. Een weg die voor jou klopt en past bij wie je bent. Dat je keuzes maakt omdat ze authentiek aanvoelen, niet omdat een meme of een goeroe jou daar toe oproept.

Een leeuw hoeft geen nieuwe jaagtechnieken te leren omdat de leeuw daar van nature al goed in is. Zebra's hoeven geen nieuwe vluchtroutes te bedenken omdat ze als collectief al precies weten wat ze moeten doen. En merels? Die kunnen al mooi zingen vanaf het moment dat ze geboren worden. Misschien wordt het tijd dat ook jij meer gaat kijken naar wat jij van nature al goed kan. En dat je daar je pijlen op richt. Datgene doen wat voor jou natuurlijk aanvoelt. Talentgericht werken.

En zo kwam ik aan bij de supermarkt. Ik klapte mijn paraplu dicht. Het is tijd voor de boodschappen.

mistake-1966448_1920

Waarom je valkuil je zoveel moois over jezelf vertelt

Posted on by Matthijs

Een kleine week geleden las ik een artikel van Remi Mewiss dat ging over hoe je met je valkuilen omgaat tijdens een sollicitatiegesprek. Vanuit mijn werk als loopbaancoach trok de titel 'De valkuil vakkundig vermijden' direct mijn aandacht. Want als we dieper inzoomen op de term 'valkuil', wat bekent dat nou eigenlijk precies en wat vertelt het over onszelf?

Ik ga dit onderwerp benaderen vanuit het perspectief van een loopbaancoach wat zowel gebaseerd is op de theorie die ik leerde op mijn studie tot loopbaancoach als de ervaringen die ik heb opgedaan in mijn praktijk Creating Smiles Loopbaancoaching.

Wat is precies een valkuil? Vanuit een theoretisch kader zou ik willen stellen dat een valkuil een situatie is die getriggerd wordt door een negatieve ervaring waarbij jouw kernkwaliteiten op steroïden worden gezet. Ja, dat dus. Maar laten we dat eens in normaal Nederlands beschrijven zonder al te veel vakjargon in de strijd te gooien.

Soms is het onzekerheid, soms een angst. Je kan je ook ongemakkelijk voelen of juist ondergewaardeerd. Wat ook jouw trigger is, ieder van ons komt weleens in situaties terecht waarin ons ego wordt aangetast. Dat kan een opmerking zijn van iemand, een situatie waarin je je onveilig voelt of een knagend gevoel van binnen dat er iets niet klopt. Van nature willen we de situatie veranderen en weer naar onze hand zetten. Dat we weer de controle willen krijgen. Niet dat het eindresultaat het gene is waar je op hoopt, maar zodra je in je valkuil stapt is dat onbewust wel datgene wat je tracht te doen.

Om de situatie weer te verbeteren zet je een deel van je persoonlijkheid in. Vanuit de loopbaancoaching worden deze karaktereigenschappen ook wel kernkwaliteiten genoemd. Ik noem ze liever talenten. Zonder dat we erbij nadenken zetten we deze eigenschappen tijdens zo'n negatieve situatie in. Alleen dan op steroïden. We doen dan eigenlijk teveel van het goede waardoor er geen winst behaald wordt. Vaak wordt de situatie dan alleen maar slechter. We gaan overcompenseren.

Laten we eens een voorbeeld nemen. We nemen een fictief persoon in gedachten genaamd Frank. Frank is van nature een zorgzame man. Van jongs af aan is hij zich bewust van zijn sociale omgeving en speelt graag in op de behoeften van anderen. Dit is logisch voor hem. In dit geval spreken we over zijn talent. Frank is een topper als het om zorgzaamheid gaat en wordt door anderen ook hiervoor geprezen. Hij werkt voor een commercieel bedrijf in een team van vijf collega's waarin ze zorg dragen voor de verkoop van het product. De druk ligt op dit moment hoog omdat het er naar uit ziet dat de gestelde target niet gehaald wordt. Frank heeft het idee dat Karel, zijn collega, minder presteert dan normaal. Vanuit zijn zorgzame karakter gaat hij naar Karel toe om hem te helpen. Maar dan komt het, want Frank begint te betuttelen. Hij begint zijn hulp op te dringen aan Karel en hij gaat zich bemoeien met zijn processen. Karel heeft hier helemaal niet om gevraagd en begint zich behoorlijk te irriteren aan Frank. Er ontstaat een escalatie tussen Frank en Karel waardoor beide mannen de hele dag chagrijnig aan het werk zijn.

Frank is in zijn valkuil gestapt.

De trigger bij dit voorbeeld is de enorme druk die op de schouders van het team ligt. Hij voelt zich verantwoordelijk (zorgzaamheid!) voor de resultaten van het team waardoor hij in de stress schiet. Hij wil het probleem oplossen door Karel te helpen, alleen schiet hij daarin door. Hulp geven verandert in betutteling en opdringerigheid.

Veelal zijn we gewend om te kijken naar alleen de valkuil. Net zoals we vroeger leerden op school om te kijken naar het aantal foute antwoorden bij een toets. Zo zijn we ingesteld, we kijken naar wat er verbeterd dient te worden maar vergeten soms te kijken naar wat er allemaal wel goed is.

Achter je valkuil schuilt dus een talent van je. Iets waar jij van nature goed in bent. Iets wat jij aanvoelt en jouw persoonlijkheid omschrijft. Let wel, een talent is wat anders dan een vaardigheid. Een talent is een aangeboren karaktereigenschap, een vaardigheid is de mogelijkheid om het talent zichtbaar te maken. Een vaardigheid kan je leren, een talent niet.

Als je op zoek gaat naar jouw valkuilen, bedenk dan eens welk prachtig talent van jou daaronder ligt.
Voel je je snel aangesproken of beledigd? Misschien ben je dan wel empathisch.
Werk je soms langer en harder door dan goed voor je is? Misschien ben je dan wel gedreven.
Ben je soms bot naar anderen toe? Misschien ben je dan wel rechtvaardig.

Laten we de koppeling maken met het artikel van Remi.  Het is goed om niet gelijk in de stress te schieten zodra een toekomstige werkgever je vraagt naar jouw valkuilen. Tenslotte kan je dit gebruiken als bruggetje naar jouw talenten. Want wederom; jouw valkuilen vertellen je iets over jouw talenten. Als je weet wat jouw triggers zijn dan kan je deze tijdens jouw sollicitatiegesprek kenbaar maken.

Maar wat nou als je toekomstige werkgever aan je vraagt wat je eraan gaat doen om niet in je valkuil te stappen? Bedenk dan dat er twee mogelijkheden zijn om dit probleem aan te pakken.

Ten eerste; wees je bewust van je triggers. Zodra je daar bewust van bent zal je merken dat je steeds vaker niet in je valkuil stapt. Luister naar je gevoel en neem deze serieus. Je voelt het namelijk aankomen als je in je valkuil  stapt. Hoe vaker je reflecteert hoe sneller je de triggers gaat herkennen. Dit vergt oefening en tijd.

Ten tweede; onderzoek eens wat je kan leren van mensen die haaks tegenover jou staan. Deze mensen zitten in je zogenaamde 'allergie zone'. Een zorgzaam persoon zal behoorlijk de pest hebben aan iemand die alleen maar aan zichzelf denkt. Een zorgzaam persoon snapt een egocentrisch persoon niet. Toch is er wel wat dat je kan leren van deze super irritante egocentrist. Misschien kan je beter je grenzen aangeven of besef je dat het niet jouw taak is om 'de wereld te redden'. Het lijkt dan een beter idee om, zoals in het voorbeeld met Frank, de hulp aan te bieden in plaats van deze hulp op te leggen.

Mocht je dit onderwerp interessant vinden dan kan ik je adviseren om eens te Googelen naar het kernkwadrant van Daniel Ofman.

Bij deze wil ik je dus uitdagen om je valkuilen vanuit een ander licht te benaderen. Want indirect vertellen ze heel veel moois over wie je bent en waar je voor staat.

euro-76019_1920

Waarom een Basisinkomen een vertrouwenskwestie is

Posted on by Matthijs

Ik moet bekennen dat ik dit artikel schrijf met een vooroordeel; namelijk dat ik al jaren enthousiast ben over dit concept. Dus ik ben wat bevooroordeeld,  mocht je dus een kritisch en onbevooroordeelde  blog over dit onderwerp willen lezen... dan zit je hier verkeerd. Ben je benieuwd waarom ik het concept van een OBI (Onvoorwaardelijk Basis Inkomen) als loopbaancoach omarm, lees dan verder. En ook voor de critici onder ons kan het een interessante blog zijn natuurlijk.

Even kort; wat houdt een OBI precies in? Een OBI kan je omschrijven als een uitkering voor iedereen.  Een soort  AOW, alleen dan als je 18 jaar bent. Het maakt niet uit of je rijk of arm bent, werkzaam of werkloos. Iedereen krijgt een vast bedrag vanuit de overheid dat overgemaakt wordt op je bankrekening. Je kan het vergelijken met zakgeld waarbij je een vast bedrag per maand krijgt. Gewoon omdat je bestaat. En als je er een baantje bij zoekt omdat je meer geld wil hebben, dan wordt dat niet gekort van je zakgeld. Da's dan gewoon extra geld wat op je binnen harkt. Over de hoogte en de precieze regeling van het OBI wordt nog druk gediscussieerd. Daar ga ik dan ook niet dieper op in. Ik bekijk dit concept dan ook door de ogen van een loopbaancoach, niet als beleidsmaker of accountant.

Waarom trekt dit concept mij zo aan?  Ten eerste om persoonlijke redenen. Ik geloof sterk dat ieder mens bepaalde talenten in huis heeft en een meerwaarde kan zijn voor onze samenleving. Ondanks dat onze maatschappij een enorme vrijheid hierin lijkt aan te bieden laat de praktijk zien dat dit niet altijd het geval is. Veelal laten we onze keuzes omtrent onze studie of loopbaan afhangen van financiële- en statusverhogende aspecten. We volgen onze honger naar deze punten sneller dan dat we ons hart volgen, met alle gevolgen van dien. Ook merk ik dat veel mensen een financieel 'zwaard van Damocles' boven zich voelen hangen. Ze zouden hun hart wel willen volgen, maar hun financiële situatie staat dit niet toe. Een enorm verlies aan potentieel.

Hier in Nederland hebben we, als ik even mag generaliseren, vrijheid hoog in het vaandel staan. We vinden vrijheid een belangrijke waarde in ons leven en vieren zelfs ieder jaar op 5 mei  onze bevrijding. Toch is het vreemd dat we, als we kijken naar onze visie op arbeid, we mensen dwingen om deel te nemen aan het arbeidsproces. We kijken mensen afkeurend aan als ze in de WW of de bijstand zitten. Oké, misschien jij niet, maar het gebeurt wel. Je moet tenslotte werken voor je geld. Je krijgt niet 'iets voor niets'. Je moet gewoon meedoen. Als een lemming de groep volgen richting de afgrond. Ondertussen mopperen we massaal over ons werk. Oké, misschien jij niet, maar kijk eens op o.a. sociale media hoe mensen staan te juichen als het vrijdag is en hoe ze mopperen dat het maandag is. "De vakantie duurde te kort!". Dat soort opmerkingen. Je bent dus helemaal vrij behalve de veertig uur in de week dat je hoort te werken. Dan moet je gewoon je burgerplicht voldoen. Dit klinkt voor mij als een contradictie, want als vrijheid echt een belangrijke waarde voor je is, waarom gun je dan niet iemand de mogelijkheid om te kiezen om deel te nemen aan het arbeidsproces?

Stel je eens voor dat je, bewijze van spreken, iedere maand €1000 op je rekening gestort krijgt. Zonder voorwaarden dus. Wat  zou dat betekenen voor jouw leven?  Zou je nieuwe keuzes gaan maken omtrent je loopbaan? Sluimert er misschien een stille wens om voor jezelf te starten maar doe je dat nu niet omdat het salaris van je werkgever nog te belangrijk is? Zou je een 180 graden switch willen maken en een totaal andere carrièrepad willen volgen? Misschien dat je juist je leven anders zou wil indelen door minder te gaan werken en meer tijd te besteden aan je gezin of familie? Zou je meer je hart willen volgen en een leven creëren waarin jij, met al je talenten en prachtige karaktereigenschappen, echt tot z'n recht zouden komen?

We leven in een tijd waarin producten en diensten in ruime overvloed aanwezig zijn. Schaarste kennen we niet. We hebben het, historisch gezien, nog nooit zo goed gehad. Het is bizar om te denken dat in een super rijk land als Nederland er nog steeds mensen rondom de armoede grens leven. Denk aan de mensen die gedwongen ontslagen worden omdat hun baan geoutsourced, gerobotiseerd/geautomatiseerd wordt? Reorganisaties zijn aan de orde van de dag. We moeten realistisch zijn en rekening houden met de technologische ontwikkelingen, maar denk ook aan de open grenzen en vrijhandels verdragen. De wereld is aan het veranderen waarbij we een sociaal beleid hebben dat daar niet op is ingericht.

"Maar wacht eens even; als we iedereen gratis geld geven dan gaat niemand meer werken!", hoor ik je denken. Oké, misschien geldt dit niet voor jou, maar alle andere mensen zouden de hele dag gaan zitten games en niks doen. Mensen zijn tenslotte niet te vertrouwen en zouden allemaal massaal misbruik maken van een OBI.  Toch? Of toch niet? Want uit verschillende onderzoeken blijkt dat mensen niet niks gaan doen als ze een OBI ontvangen. Ze maken wel andere keuzes in het leven, maar ze gaan niet stil zitten. Dit is een hardnekkig vooroordeel dat we hebben richting onze medemens.

"Hoe gaan we dat dan betalen, zo'n OBI?" is een vervolgvraag die je zou kunnen stellen. Daar zijn verschillende ideeën over, zoals het Basisinkomen 2.0. Nou ben ik geen econoom of accountant, dus de berekeningen neem ik op de koop toe.  Wat ik wel frappant vindt is dat de ECB jaren lang een QE beleid heeft doorgevoerd waarbij de ECB zelf geld creëerde om financiële instellingen van nieuw kapitaal te voorzien. En niet zomaar wat geld, maar in 2016 werd maandelijks een bedrag van €60- en later €80.000.000.000 overgemaakt naar financiële instellingen (overigens is dit nu gedaald naar €15 miljard per maand). En daar horen we niemand over, zoals de effecten van inflatie of koopkracht. Dat nemen we op de koop toe. Want dat zijn financiële instellingen. Die weten prima wat ze moeten doen met dat geld. Maar wij burgers, nee, wij zijn niet te vertrouwen. Oké, misschien ben jij wel te vertrouwen als je een OBI krijgt, maar de ander niet natuurlijk.

Het blijft bijzonder hoe we financiële instellingen, ondanks de crisis van 2008, blindelings vertrouwen, maar dat zaken als OBI ter discussie moeten worden gesteld. Eerst moeten er talloze trials plaatsvinden voordat we elkaar het vertrouwen gunnen op een leven gebaseerd op vrijheid, maar een QE wordt ingevoerd zonder dat men daadwerkelijk wist wat de effecten ervan zouden zijn. Zo stelde de Rabobank in een onderzoek in 2013 : [...]  Hierbij staat de vraag centraal of het beleid er in slaagt om met monetaire middelen de economische groei aan te wakkeren en het inflatieniveau omhoog te krijgen. [...].

Bottom line ben ik van mening dat de discussie omtrent het OBI niet is of we het kunnen betalen. Er is klaarblijkelijk geld genoeg binnen Europa en zeker binnen Nederland. De vraag is of we het willen. Vertrouwen we elkaar? Durven we ons Calvinistische denken te herzien naar een meer modernere variant hiervan? Moeten we anders gaan kijken naar de rol die arbeid in ons leven inneemt? Is het werken een plicht of is het een expressie van onze talenten en vaardigheden? Werken we voor status en geld of werken we om ons aandeel in een betere wereld vorm te geven? Welke toekomst willen we?

Het OBI debat begint steeds meer op te komen. Bijvoorbeeld door mensen als Rutger Bregman die er al een aantal jaar voor pleit. Elon Musk en andere 'techgiganten' pleitten er ook voor. De Democratische Partij in de VS hebben zelfs een presidentskandidaat die een OBI als speerpunt heeft voor zijn campagne. Het idee lijkt steeds meer 'mainstream' te worden.

Als loopbaancoach juich ik dit toe. Omdat ik geloof in vrijheid, ook omtrent arbeid. Omdat ik geloof dat we een heleboel zorgen kunnen wegnemen bij mensen als we het 'geldprobleem' kunnen wegnemen. Omdat ik geloof dat we meer authentieke keuzes kunnen maken als geld niet meer de primaire drijfveer is. Maar ook omdat ik mensen vertrouw.

You're f*cking genius.
Ook al ken ik je niet.
Toch geloof ik daarin.

Ons oerbrein in de moderne tijd

Ons oerbrein in de moderne tijd

Posted on by Matthijs

Een licht puntje der evolutie mag je het noemen; onze hersenen. In vergelijking met de rest van ons lichaam zijn onze hersenen gigantisch. Om een voorbeeld te nemen aan de dinosaurus genaamd de Stegosaurus, vele malen groter dan wij als mens maar een brein ter grootte van een mandarijn. Niet dat ik het verder over dinosaurussen ga hebben. Wel neem ik je graag  mee naar een gedachten experiment waarin we, voor het gemak, een paar honderd jaar terug in de tijd gaan.

Stel je een dorp voor met ongeveer 800 inwoners. Een dorp ergens in Nederland rond het jaar 1500. Al deze mensen starten en eindigen hun leven in dit dorp. Er wordt druk gewerkt op de velden en ieder heeft z'n eigen taak. Er zijn vaklieden die hun ambacht uitoefenen, vissers die vissen en een schout die de wacht houdt. Allemaal hebben ze een taak en zorgen ze ervoor dat de gemeenschap blijft functioneren. Het leven is zwaar, helemaal als je het vergelijkt met de luxe en rijkdom die we mogen ervaren in de 21e eeuw. In natte en koude periodes voelt alles klam, huizen tochten en de kindersterfte lag hoog. De variëteit omtrent voedsel was laag en er was nog geen Starbucks.  I know. Shocking.

Toch functioneert dit dorp naar behoeven. Mensen werken zes dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Zaken als stress werden alleen ervaren bij ziekte of sterfte. Ze nemen het leven zoals het is. Rauw. Zonder te mopperen en te klagen. Iedereen draagt z'n steentje bij aan het succes van het dorp. Iedereen is nodig. Iedereen is onmisbaar.

Zo hebben wij mensen heel erg lang geleefd. Maar toen brak de moderne tijd aan.  En alles werd anders.

We zijn in loondienst om  de organisaties waarvoor we werken te laten groeien in beurswaarde. We draaien lange dagen, die overigens korter zijn dan dat we deden, om de omzet van de werkgever te laten stijgen. Ondertussen worden we weg geconcurreerd door computers en robots en zitten we thuis te smachten naar een baan waarin we weer hetzelfde kunstje kunnen gaan doen. Als er een doel is omtrent arbeid dan is het wel om het groeien in sociale status en het verwerven van zoveel mogelijk geld. Meewerken aan het succes van de gemeenschap? Waar heb je het over? Een belangrijke rol innemen binnen de gemeenschap? Dat wordt afgemeten aan je salarisstrook. Een echte binding met de consument van je geproduceerde product? We hebben klanten door heel het land.

Sinds wanneer spreken we over termen als ' winstmaximalisatie', 'rendement', 'koopkracht' en 'economische groei'? Nou ja, pak en beet zo'n honderdvijftig jaar, in meer of mindere mate. Bedenk dan eens dat de moderne mens ongeveer zo'n 200.000 jaar geleden z'n intrede maakte op het wereld toneel. Strek je armen eens uit in de lengte van ongeveer een meter. Je linkerhand is 200.000 jaar geleden en symboliseert het begin der mensheid. Je rechterhand is het nu. Waar denk je dat al deze funky termen en maatschappelijke overtuigingen een plekje vinden op je tijdlijn (van de hand links tot de hand rechts)? Een decimeter van je rechterhand? Een centimeter? Het betreft een afstand van 0,075 centimeter, of 0,75 millimeter. Kijk eens naar dat enorme stuk  dat links ligt van dat punt. En besef je dat we het toen anders deden. En dat het dus helemaal niet vanzelfsprekend is dat de invulling die we geven aan ons leven een standaard is, het is eerder een afwijking.

Velen van ons, in deze moderne tijd, voelen ons doelloos. Bedenk eens dat mensen met elkaar op de vuist gaan omdat ze een ander voetbalteam vertegenwoordigen dan de ander.  Of dat we de klimaatverandering negeren omdat je bij team 'rechts' hoort. De drang om ergens bij te horen, de drang om verbonden te zijn met een groep mensen met hetzelfde doel, is groot. Van onze gemeenschap of werkplek hoeven we het niet meer te hebben. Ons werk voelt meer aan als een bullshit job waarbij je werkzaamheden verricht waarvan je weet dat ze niet belangrijk zijn. Dat ze geen echte impact maken. En de reden waarom je het doet is omdat het van je verwacht wordt. Want je bent een outcast als je niet mee doet aan de 'rat race'. We missen een verbinding met niet alleen onze gemeenschap,  maar ook met de werkzaamheden die we verrichten. We werken omdat het verwacht wordt, niet omdat we echt een steentje willen bijdragen aan een mooiere wereld.

Onze maatschappij verandert sneller dan dat onze hersenen aankunnen. Ja er is evolutie, maar de natuur neemt er wel de tijd voor.  Ons brein is eigenlijk ingesteld op de 0,99925 meter van onze tijdlijn en niet de 0,00075 meter van onze moderne maatschappij. Flauw hè.

Burn-out. Stress. Zelfmoord. Depressie. Het zijn allemaal symptomen van onze moderne maatschappij. Misschien voelen we ons wel doelloos. Missen we een meerwaarde in het leven. We zijn super shiny aan de buitenkant (ik bedoel, er zijn mensen die hun geld verdienen door anderen te laten zien hoe hip ze eten, zich kleden of wonen) maar leeg aan de binnenkant.  We willen helpen meebouwen aan een mooiere toekomst, niet gevangen zitten in een 'cubicle'. Mensen kunnen bergen verzetten. Millennia lang werkten we zeven dagen in de week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Toch was er geen loopbaancoach te vinden 1200 B.C.,  omdat iedereen een verplichting voelde richting elkaar en naar zichzelf. Samen werken. Zingeving. Opoffering voor de groep. Dat zijn de echte menselijke waarden waar we naar op zoek zijn.

We willen helpen een probleem op te lossen voor een doelgroep waarbij we onze talenten en karakter kunnen inzetten ter behoeve van het verhogen van de kwaliteit van leven voor onze gemeenschap.

Dat zit in ons DNA zeg maar.

Wil jij ook weer terug naar een leven vol zingeving? Dat je werk gaat doen waarbij je een impact kan maken? Dat de taken die je uitvoert aansluiten bij je karakter en talenten? Denk dan eens aan de online cursus 'Talentgericht Werken' waarin ik je meeneem op ontdekkingsreis naar :

  1. Welk probleem je in de wereld zou willen oplossen (zingeving)
  2. Waarom jij de juiste persoon bent om dit probleem te gaan oplossen (talentgericht)
  3. Wat je gaat doen om een impact te maken (baan)
online-video

Bullshit Jobs

Posted on by Matthijs

Bullshit jobs.

Misschien wel de term van 2019. Steeds meer mensen worden 'wakker' en beseffen dat hun werkzaamheden geen echte meerwaarde bieden. Het werk voelt nutteloos aan en dat terwijl je zoveel ambitie hebt.

Herken je dat, dat je diep van binnen voelt dat je werk geen impact maakt? En ondanks dat je een funky LinkedIn titel hebt of een dik salaris dat je toch een leegte ervaart?

Zet dan eens de eerste stap naar verandering. Gewoon om je te laten inspireren. Dat het anders kan. Dat je meer in je mars hebt.

a-couple-of-1694334_1920

Waarom solliciteren meer weg heeft van Tinder dan dat je denkt

Posted on by Matthijs

Niet dat ik bekend ben met Tinder. De opkomst van dit revolutionaire programma heb ik misgelopen omdat ik al veertien jaar met dezelfde vrouw ben. En aangezien het einde nog lang niet in zicht is heb ik Tinder nooit bezocht. Dus ik hoop in dat geval dat ik de juiste vergelijking maak.

De vergelijking is in ieder geval gebaseerd op datingsites en daten in het algemeen.

Wat ik veelal zie op LinkedIn is dat mensen zichzelf aanbieden. En helaas worden alle clichés uit de kast getrokken om de aandacht op zich te vestigen, in de hoop op dé gouden tip naar een nieuwe baan. 'Ik kan goed zelfstandig werken en in teamverband.'. Dat dus. Maar wanneer floreer je, zelfstandig of in teamverband? We lijken onszelf in een verwoede poging op de markt te slingeren alsof we geblinddoekt met hagel schieten in de hoop iets te raken. Zonde, want met een beetje zelfreflectie en zelfvertrouwen kom je veel verder.

Laten we eerst een stap terugnemen. Je bent op zoek naar een baan en zoekt naar vacatures. Dat betekent dat er bij een organisatie een functie open staat, de vacature. Wat is precies een vacature? Of belangrijker, wat betekent een vacature voor een bedrijf? Simpel gesteld; het bedrijf zit met een probleem. Het kan zijn dat er iemand is weggegaan op een functie die snel vervuld moet worden om de organisatie draaiende te houden. Of het bedrijf heeft groeiambities en heeft extra handen nodig om die ambities waar te maken.

Hoe je het ook bekijkt, het bedrijf zit met een probleem. Wat doen we als we een probleem hebben? We gaan eerst kijken in onze directe omgeving naar de oplossing. Zijn er interne doorschuif mogelijkheden? Kent iemand nog iemand uit zijn of haar netwerk die de functie kan bekleden? Kunnen we de functie opdelen of verdelen binnen de bestaande kaders? Als dat allemaal niet kan, dan blijft het laatste redmiddel over. Het plaatsen van een vacature.

Het is dus belangrijk om te onthouden dat een bedrijf jou de baan niet cadeau geeft. Ze zijn geen liefdadigheidsinstelling. Het bedrijf gaat investeren in je qua tijd, energie/moeite en geld. De drie belangrijkste peilers van onze samenleving waar we alles aan afmeten. Het bedrijf wilt dit doen omdat ze een intern probleem willen oplossen, niet om zomaar iemand een kans te bieden.

En dan begint het 'verleidingsspel'. Het bedrijf plaatst een aantrekkelijke vacature. Ooit weleens een vacature gezien waarin het bedrijf super eerlijk is en zegt dat er een waardeloze sfeer hangt omdat het leiderschap incompetent is? Dacht het niet. Ze vertellen je wat ze je kunnen bieden, welke doorgroeimogelijkheden je hebt en welke extra's er zijn. Ook de vacatures zijn vaak doordrenkt van clichés. Maar dat nemen we als werkzoekenden voor lief. Want zij bieden een baan. Dus zij hebben het voordeel. Toch?

Het gevaar is als je deze instelling aanneemt dat je jezelf flink tekort doet. Je maakt jezelf kleiner dan dat je bent waardoor de kans groot is dat je 'smeek berichten' plaatst op LinkedIn of cliché brieven schrijft ter motivatie. Vaak zijn we dan gedreven door angst. De angst om niet meer te kunnen voldoen aan de financiële verantwoordelijkheden. En 'die baan' kan de problemen oplossen.

Het punt is, dat je op dat moment een ander deel van je brein inzet dan dat je normaal gesproken zou doen. Deze basale vorm van angst, het niet kunnen rondkomen (lees : overleven!) triggert ons 'reptielenbrein' of 'oerbrein'. Dit deel van onze hersenen is een overblijfsel der evolutie en stuurt onze 'vecht-vlucht-bevries acties' aan. Het is het deel van ons brein dat primitief is. Eigenlijk zouden we veel liever onze prefrontale cortex inzetten. Dat deel van onze hersenen maakt ons mensen zo uniek en biedt ons de mogelijkheid tot rationeel denken, plannen en redeneren.

Merk je dat je in de paniek modus zit, neem dan even diep adem. Het is je oerbrein maar. Je gaat dit heus overleven. Je hebt alleen een strategie nodig.

Laten we eens de koppeling maken met daten. Stel dat je naarstig op zoek bent naar een partner en je plaatst een advertentie waarin je zegt :

Ik ben een heel erg lief en zorgzaam persoon. Ik hou van wandelen en films kijken en wil graag een stabiele relatie met iemand opbouwen. Verder wandel ik graag met de hond en houd ik van reizen.

Ja, hartstikke leuk. Maar tenzij je doordrenkt bent met een flinke scheut schoonheid gaat deze tekst je waarschijnlijk niet verder brengen. Waarom niet? Omdat bovenstaand bericht niets zegt over wie je bent. Het bericht is doordrenkt met clichés zonder dat het echt inhoud heeft. Als we dit lezen, kennen we de persoon dan? En de regel dat deze persoon op zoek is naar een stabiele relatie komt kan wanhopig overkomen. Een swipe naar links (of was het rechts voor 'exit' ?).

Grappig dat we ons zo wel aanbieden op LinkedIn of bij bedrijven.

Laat me de bovenstaande tekst eens anders verwoorden :

Van nature ben ik een liefdevol en zorgzaam persoon, het geeft me een goed gevoel als ik iemand kan helpen. Ik geloof dan ook echt in het principe dat iedereen de moeite waard is om in te investeren. Tijdens mijn drukke bestaan wandel ik graag met m'n hond door de natuur, hier vind ik mijn rust en heb ik de tijd om na te denken over mijn leven en mijn doelen. Hetzelfde effect ondervind ik met reizen, waar ik naast de rust ook gefascineerd raak door andere culturen. Daarnaast vind ik films die gaan over het leven interessant. Zou je het leuk vinden om samen met mij op ontdekkingsreis te gaan naar wat het leven nog meer te bieden heeft?

Ok, bovenstaande tekst is wat langer dan het origineel, maar heb je nu niet veel meer het idee dat je de persoon leert kennen? We lezen dat deze persoon een echte 'mensen-mens' is. Het zorgzame karakter komt niet alleen naar boven door de levensfilosofie ('iedereen is de moeite waard'), maar wordt extra ondersteund door de interesse in andere culturen. We snappen waarom het wandelen in de natuur zo belangrijk is. Tevens lezen we dat de persoon bepaalde doelen stelt in het leven en dat deze persoon een aanvulling zoekt, niet een vereiste voor een vol leven. Het vinden van een stabiele relatie is immers het resultaat, niet het doel zoals gesteld in het eerste stukje.

In een tijdperk waarin onze netwerken zo groot zijn lijken we als individu te verdwijnen in de mist. Juist het persoonlijke zorgt ervoor dat onze aandacht behouden blijft en dat we een verbinding kunnen maken. De rest valt weg als ruis.

Wat trekt wel aan en wat trekt niet aan? Wanhoop, angst, nervositeit, ellende, doelloosheid... dit zijn zaken die we over het algemeen niet aantrekkelijk vinden. Niemand zal die termen letterlijk gebruiken bij een post op LinkedIn, een motivatiebrief of zelfs een contactadvertentie, maar onbewust kunnen die termen wel op komen. 'Ik ben op zoek naar een nieuwe uitdaging!' of 'Wie helpt me aan een baan?' zijn duidelijke voorbeelden hiervan.

En welke woorden spreken tot de positieve verbeelding? Ontwikkelen, nieuwsgierigheid, zelfverzekerdheid, een doel hebben. Deze termen staan voor een positieve, leergierige persoonlijkheid en daar houden we van. 'Laat mij orde in de chaos brengen zodat uw bedrijf kan floreren!' of 'Ik zet mijn gedrevenheid in om de doelen van uw bedrijf te realiseren!', om maar een paar voorbeelden te noemen.

Het spel van verleiden en verleid worden. Hoe bied je jezelf aan op de arbeidsmarkt of datingmarkt? Solliciteren lijkt meer op Tinder dan dat je zou denken.

Ik denk dat het tijd wordt om met een aantal concrete denk- en doe stappen te komen die ook jou kunnen helpen bij het vinden van de juiste baan. Of voor het vinden van de juiste werknemer voor de organisatie... (het is maar hoe je het bekijkt)

Eerst even samenvattend :

·        Dat bedrijven die een vacature uitzetten eigenlijk met een probleem zitten dat ze willen oplossen.

·        Dat een onderbouwde boodschap veel meer waarde heeft dan een vlakke opsomming.

·        Dat we graag een persoonlijke connectie maken met iemand, helemaal als er een serieus risico aan verbonden zit (tijd, moeite en geld).

·        Dat het bieden van oplossingen beter overkomt dan vragen om 'goodwill'.

En dan nu het stappenplan.

Stap 1 :

Vergeet de vacatures. Vergeet de bedrijven. Richt je op jezelf en stel jezelf eens de volgende vragen :

·        Wie ben ik?

·        Waar sta ik voor?

·        Welk probleem wil ik oplossen?

·        Welke talenten heb ik in huis?

·        Welke vaardigheden heb ik in huis?

Als je dit weet dan kan je toelichten waarom jij een aanwinst bent voor het bedrijf. Vergeet niet, het bedrijf doet jou geen gunst, maar jij bent een aanwinst voor het bedrijf. Jij gaat hun probleem tenslotte oplossen in ruil voor salaris. Waarom ben jij de juiste persoon om een bedrijf te helpen met probleem x of y?

Om de vervolgstappen succesvol te doorlopen moet Stap 1 echt helemaal goed zijn uitgewerkt. Dit is de fundamentele stap om verder te kunnen. Hoe kan je jezelf 'verkopen' als je het 'product' niet kent?

Stap 2 :

Welke soorten organisaties spreken je aan? Voel je je thuis in een klassieke kantooromgeving, een omgeving met veel stress en spanning of juist een bedrijf dat een maatschappelijk probleem oplost? Welke waarden moet een bedrijf hebben om een aansluiting te vinden bij wie je bent en waar je voor staat?

De match gaat namelijk twee kanten op. Hartstikke leuk voor je toekomstige partner dat je lief en zorgzaam bent, maar als deze persoon zelf een egocentrische *piep* is, dan is de relatie gedoemd te mislukken. Hoe graag je de relatie ook wilt aangaan of hoe mooi de andere persoon ook is. Of je blijft bij elkaar, wordt ongelukkig en belandt rond je vijftigste in een midlifecrisis. Dat kan natuurlijk ook.

Stap 3a :

Je ziet een interessante vacature voorbij komen waar je je op wil richten. Onderzoek eens waarom deze vacature jou aantrekt. Welke woorden springen eruit? Welke woorden raken je? Als je voor jezelf kan onderbouwen waarom bepaalde woorden je raken dan kan je deze koppelen aan Stap 1. Op die manier reageer je authentiek in je motivatiebrief. Omschrijf in je brief niet alleen waar je voor staat, maar ook waarom jij de juiste persoon bent om het probleem waar het bedrijf mee kampt op te lossen, hier besteed je aandacht aan je talenten en vaardigheden.

Maak daarnaast ook een authentiek CV, dus geen droge opsomming van wat je allemaal gedaan hebt in 'Times New Roman'. Maak een CV waarin jij als persoon naar voren komt. Recruiters en HR medewerkers willen jou wederom een beetje leren kennen. Maakt hun werk ook leuker.

Let wel, er zit een groot verschil tussen een origineel CV en een authentiek CV. Een origineel CV kan nog steeds de droge opsomming bevatten maar dan in een leuk jasje gestoken. Een authentiek CV vertelt meer waarom je iets hebt gedaan, wat je geleerd hebt en hoe dit aansluit bij jouw karakter. Gebruik je LinkedIn profiel pagina voor de drogere opsomming, gebruik je CV om jezelf te presenteren.

Stap 3b :

Je wilt jezelf aanbieden via sociale media. LinkedIn is hier uiteraard ideaal voor. De beste manier om dit te benaderen is om een zogenaamde elevator pitch toe te passen. Zo'n pitch is erop gericht dat je in dertig seconden tijd kan zeggen wie je bent, waar je voor staat en welk probleem jij kan oplossen. Gebruik deze techniek om kort, krachtig maar wel onderbouwd jouw boodschap naar buiten te brengen. Het onderbouwen hoeft echt niet met cijfers en resultaten, je kunt ze beter koppelen aan je persoonlijkheid.

Een elevator pitch kan je ook heel goed oefenen met iemand. Neem iemand die je vertrouwt maar die je ook 'dwingt' om je verhaal concreet en helder te maken. 'Less is more' zeggen ze weleens. Oefen met het in kaart brengen van jouw karakter en wat jij voor een bedrijf of zelfs de wereld kan betekenen.

Vraag overigens niet meteen om een baan of de zogenaamde gouden tip. Wat je wel kan doen is vragen om een netwerkgesprek. Om meer te leren over de branche of over welke problemen bedrijven ervaren op een bepaald gebied. Zo kom je leergierig over en niet wanhopig. En zo leer je waardevolle nieuwe connecties kennen waarmee je, middels een netwerkgesprek, een persoonlijke connectie hebt opgebouwd. Kans bestaat dat als jouw gesprekspartner een interessante opportunity voor jou ontdekt deze contact met je opneemt. Het kan alleen wel even duren voordat dat gebeurt, dus schroom er niet voor om meerdere lijntjes uit te zetten.

En zo zijn we aan het einde gekomen van dit artikel. Uiteraard hoop ik van harte dat ik je heb kunnen inspireren om je zoektocht naar een baan anders vorm te geven. Met dit stappenplan vergroot je jouw kansen op het vinden van een nieuwe baan aanzienlijk.

Stap 1 van het stappenplan is de moeilijkste stap van allemaal. Jezelf (her)ontdekken is soms moeilijker dan dat het lijkt. Speciaal voor de mensen die moeite hebben met Stap 1 heb ik een online cursus ontworpen genaamd Talentgericht Werken! die jou begeleid tijdens dit proces. De cursus is gebaseerd op 'de Gouden Cirkel' van Simon Sinek waarbij we op zoek gaan bij jou naar :

·        Welk probleem je in de wereld zou willen oplossen (je 'Waarom');

·        Waarom jij de juiste persoon bent om dat te doen (je 'Hoe');

·        Wat je gaat doen om het probleem op te lossen (je 'Wat').

Wil je meer informatie over de online cursus 'Talentgericht Werken!', surf dan naar de startpagina van de cursus.

Of als je meer wilt leren over wat loopbaancoaching voor jou kan betekenen kan je naar mijn website.

online-video

Wat te verwachten bij de online cursus ‘Talentgericht Werken!’

Posted on by Matthijs

ONLINE CURSUS 'TALENTGERICHT WERKEN!'

Ik ken het gevoel dat je niet alles kan laten zien op het werk dat je in je hebt zitten. Dat je niet het idee hebt dat je werk ertoe doet. Het machteloze gevoel dat je leven geleefd wordt. Het leven van salarisstrook naar salarisstrook.

Maar ik ken ook de andere kant. Om wel je hart te volgen. Om te gaan werken vanuit je talent. Om echt impact te maken in de levens van anderen. Om te leven vanuit vrijheid.

Dit gevoel wil ik met je delen! Daarom heb ik de online cursus 'Talentgericht Werken!' ontwikkeld.

Wil je ook dat je :
... het gevoel hebt dat je een impact kan maken?
... baan als natuurlijk aanvoelt voor je?
... het gevoel hebt dat je kan laten zien wie je bent?

Surf dan eens naar https://soofos.nl/cursus/talentgericht-werken/?ref=128  en laat je inspireren.

Op basis van de 'Gouden Cirkel' van Simon Sinek neem ik je in deze cursus mee op reis naar je innerlijke zoektocht waarbij we gaan kijken naar :
- Welk probleem je in de wereld zou willen oplossen;
- Waarom jij de juiste persoon bent om dat te gaan doen;
- Welk product of dienst je gaat aanbieden om het probleem op te lossen.

Like als je ook vindt dat we meer vanuit ons talent zouden moeten werken! Deel als je iedereen in je netwerk de kans wil bieden om te gaan werken vanuit het talent!

De wereld heeft jouw talenten nodig... #juistnu

online-video

Wees als Mike – online cursus ‘Talentgericht Werken!’

Posted on by Matthijs

Wees als Mike - online cursus 'Talentgericht Werken!'

Mike heeft z'n langste tijd wel gehad bij Accountantsbureau V.E.R. Doezeld B.V., de accu is op. Het lijkt Mike een goed idee om eens op z'n welverdiende vakantie te gaan, maar dan beseft Mike zich dat hij na zijn vakantie gewoon weer achter hetzelfde bureau zit. Dit is waanzin.

Mike besluit om te gaan investeren in zichzelf en schaft de online cursus 'Talentgericht Werken!' aan. Zo leert hij welk probleem hij in de wereld wil gaan oplossen en waarom hij de juiste persoon is om dat te doen.

Heel slim Mike, want nu weet hij dat hij liever journalist wil worden. Aanwinst hoor voor de Kudelstaartse Courant.

Lekker bezig Mike.

Wees als Mike.

Investeer in jezelf.

https://soofos.nl/cursus/talentgericht-werken/?ref=128